Back on track. Marian (57): “Ik heb terug een baan! Ik werk weer!’ Na haar exit – een jaar geleden – zakte de moed in haar schoenen. Ging het haar opnieuw lukken. Vond ze die ene werkgever die nog bereid was een 55-plusser aan boord te nemen.

Marian: “En liefst een directie die geen  boodschap heeft aan achterhoede gevechten. Terug vanuit je buikgevoel kunnen werken. (H)Eerlijk!

Op enkele dagen tijd voelde ik me op mijn nieuwe werkplek helemaal thuis. Al snel 4 vroeg een collega of ze een broodje voor me mee moest brengen. Dat geeft je zo’n fijn gevoel,  on-be-taal-baar.

Maar ojee, wat zie ik mijn peren vliegen! Nooit zo hard gewerkt.  Nooit zoveel fouten gemaakt. Ongelooflijk eigenlijk wat een kieken je kan zijn. ’s Avonds als laatste terug naar huis rijden en het soms niet meer weten.

Je bent the new kid on the block. Je wil er zo hard voor gaan en zo stinkend je best doen en dan … maak je fouten. Damn! Je voelt dat er zoveel van je verwacht wordt. Ga ik het kunnen invullen? Kan ik het? Krijg ik de tijd?

Al mijn energie ging de eerste dagen en weken naar overleven. Vrienden, ouders, kinderen, hond, geliefden, wifty én vooral mijn dierbare Wifty-partner… ik heb alles en iedereen op de zijlijn moeten parkeren. Anders haal(de) ik het niet. Dat is diep gaan.

Eén voorbeeldje: de dag na een trouwfeest tot diep in de vroege uren stond ik ’s anderendaags met té weinig slaap en een geweldig geblokkeerde rug op mijn eerste productiedag. ’s Avonds rolde ik kermend van de rugpijn mijn bed in. Maar tevreden.

Deze kans uit de duizend moest ik grijpen. Voor mezelf. Voor anderen. Om te bewijzen dat het kan lukken voor 50/55+. Op die trein ben ik kunnen springen. Dankzij mijn netwerk.

Het competitiebeest is wakker. Ik voel dat de goesting er is. Dat er weer een enorme power omhoog borrelt. Dat er zovéél ervaring in dat rugzakje zit waaruit ik kan putten.

Mijn eerste loon staat op mijn rekening. I LOVE THE SOUND OF IT!  Na een half jaar op een uitkering te (over-)leven, zie ik terug een écht salaris.

 

Oja, voor wie het moest interesseren: er werd nauwelijks naar mijn cv gekeken. Mijn netwerk bleek de perfecte introductie te zijn. Het klopt dus écht dat de meeste jobs via netwerking gebeurt. Het bedrijf zocht een senior met mijn ervaring. Ik zocht een fijn en boeiend project. A match. Dan zit je rond de tafel als volwaardige gesprekspartners. Zo simpel kan het gaan.

Het plaatje klopt. Me happy.