Bij de apotheker staat voor mij een vrouw vragen te stellen over hormonen. Ze praat luid, ik kan het gesprek volgen.

De jonge vrouw achter de toog doet haar best om zoveel mogelijk info te geven, maar het lukt haar niet goed want de vrouw onderbreekt haar met retorische vragen. Wat weet het arme kind over de menopauze, hoor je in alles wat ze vraagt.

Het gaat over bio-identieke hormonen, die je moet smeren. Is dat niet veel beter dan pillen slikken?

Ik doe een stap naar voor en zeg: “Sorry dat ik stoor, maar ik hoor jullie over bio-identieke hormonen bezig, wel, ik ben een ervaringsdeskundige, kan ik u misschien helpen?”

De vrouw kijkt woest om, met een blik van ‘bemoei je met je eigen zaken’, het is duidelijk, ze is op oorlogspad, tegen zichzelf.

Ik moet een glimlach onderdrukken, want ik herken haar gemoedstoestand, als gevolg van die wilde hormonendans die gepaard gaat met de menopauze.

Ik zeg heel lief ‘sorry’ en doe terug een stap achteruit. Nu draait ze zich volledig om en bekijkt me van kop tot teen. Ik zet me schrap, want vrouwen met moodswings kunnen gevaarlijk zijn. ‘Ok’ zegt ze, ‘jij hebt duidelijk geen last van extra kilo’s, vertel me er alles over.’

Iets later zitten we op een terrasje vlakbij – ik neem mijn taak als Wifty au serieux, – 50+ vrouwen in nood moeten geholpen worden.

Ze wil liever anoniem blijven. “De rest van de wereld moet niet weten hoe moeilijk ik het heb” blaast ze. En ze vertelt: “Ik ben 58 jaar en ik voel me heel slecht, ik ben de laatste jaren 12 kg bijgekomen en die krijg ik er niet meer af. Ze plakken aan mijn lijf. Ik wijt het aan de hormonen die ik oraal neem, daarom wil ik meer weten over die bio-identieke hormonen om te smeren. En het zijn niet alleen die kilo’s, alles verandert en ik heb het er heel moeilijk mee.

“Ik voel me gevangen in mijn eigen lichaam, mijn uiterlijk past niet meer bij mijn innerlijk…”

Vooral met dit weer heb ik het extra lastig. Ik haat de zomer, te warm en te veel bloot. Ik voel me veel beter in de herfst en in de winter, met truien, sjaals, jassen en lange broeken, dan kan ik mijn lichaam verstoppen. Kijk naar mijn armen, waar komt dat loshangend vel vandaan? En mijn hals die plots vol strepen staat. Ik droom van sporten, maar het lukt me niet, ik krijg het toch niet meer goed…

Hier aan zee kom ik het strand niet op tijdens de zomermaanden. Heel erg vind ik dat zelf, want vroeger deed ik niets liever dan in de zee over de golven springen. Op vakantie in het buitenland lig ik met mijn ogen dicht aan het zwembad. En dan voel ik hoe graag ik in het water zou willen springen, en zie ik mezelf op een luchtmatras met een cocktail in de hand, of hang ik rond de nek mijn man in het water.

Maar ik blokkeer, dat gevoel klopt niet met hoe ik er uitzie. Er zit een grote knoop in mijn lijf die me tegenhoudt. Mijn relatie met mijn man lijdt eronder, ik kan zelfs niet meer verdragen dat hij me aanraakt… Vanbinnen zit die jongere, speelse versie van mezelf maar die komt er niet meer uit.

Dus word ik boos, slechtgezind en verdrietig op alles en iedereen in mijn buurt, ook op mezelf. Ja, ik kan mezelf niet meer uitstaan en ik heb het er heel moeilijk mee, met al die veranderingen…”

Ik vertel haar over mijn ervaringen met bio-identieke hormonen in gelvorm, dat ze daar zeker met haar dokter moet over praten omdat het minder belastend is voor haar lever en haar huid. En ik stel haar WIFTY voor, hoe belangrijk het is om te lezen over vrouwen in dezelfde situatie en om die vrouwen ook daadwerkelijk te leren kennen. We zien zo vaak op Wifty events hoe vrouwen elkaar in de armen vallen of bij een eerste gesprek al beginnen te huilen en dan getroost worden door een bende vrouwen die begrijpen waar dat verdriet vandaan komt.

‘Je bent niet alleen’ besluit ik, ‘maar weet wel dat het anders kan, met Wifty moedigen we elkaar aan om anders te denken en anders te doen. Met kleine stapjes. Probeer terug blijer te worden met jezelf, met die jongere versie van jezelf die je écht nog bent. Dát ben jij, niet die extra kilo’s, niet dat slechte humeur. Wees dankbaar, en milder voor jezelf, neem die menopauze au serieux maar niet jezelf. Als mijn vriendinnen en ik lastig zijn dan roepen we heel luid in koor: “Wooooo, MOODSWINGS!” En dan schieten we in een lach en bestellen we champagne. Want we zijn blij dat we zo oud mogen worden… En kom zeker eens naar een Wifty event, je zal zien hoe helend dat is.’

Ik geef haar een stevige knuffel bij het afscheid nemen, de juiste aandacht op het juiste moment is zo belangrijk. ‘Bedankt’ zucht ze, ‘Ik voel me al een klein stukje lichter, en ik ga zeker Wifty volgen…”

Ze stapt in haar wagen en roept door het open raam: “Moodswings!”

Het komt wel goed met haar. Elkaar helpen om dat ouder worden zo aangenaam mogelijk te laten verlopen. Met humor. Daar doen we het voor!

Heb je vragen over de menopauze, hormonen, bio-identieke hormonen? Stuur een mailtje naar wifty@wifty.be – wij leggen je vragen voor aan onze menopauzeconsulente Leen Steyaert.