Screenshot 2014-07-17 10.39.34Héhé, na lange tijd weer eens zon. ZON! Een dag om àlles te laten vallen en een sprotje te doen naar je ligzetel. Kleurtje opdoen. Maar verslik je please niet in je zonplezier.  Wist je dat bij mensen ouder van 50 jaar – wij dus ook!- de kans om de meest voorkomende huidkanker  ‘basocellulair epithelioma‘ te krijgen twee keer zo groot is. Als je weet dat die kans gewoon één op tien is dan snap je dat dit serieus is.

Iedereen kent de dermatoloog Thomas Maselis? Qua autoriteit kan je niet naast hem zien. (Leuk detail: ooit gaf hij rondleiding in het huurhuis dat hij net verliet en ik overnam.  Sindsdien blijf ik die man met nodige aandacht en wijsheid volgen.)

Hij zegt dat in ons land het gevallen met huidkanker rond de 18.000 gevallen ligt. ‘Het is en kwaadaardig gezwel dat blijft groeien en gaat hinderen. Het is kwestie om er vrij snel bij te zijn. Het is niet levensbedreigend en het zaait gelukkig niet uit.’ Oef. Wat DEZE huidkanker betreft. Maar laat het niet té groot worden. Als er moet gesneden worden, zou het wel eens een lelijk littekentje kunnen worden. Tenslotte halen ze huid wég en is er niet veel overschot om dat mooi af te werken.

Ik ga minstens één keer per jaar (en vaak met loos alarm) naar de dermatologe. Op mijn rug heb ik iets dat hindert. Een gewoon moedervlekje dat net onder de etiketten zit van truien, t-shirts, jassen. Soms jeukt dat als hel. En vooral dan maak ik me zorgen. Of over een bruin vlekje net onder het bh-bandje. Ik schaam me totaal niet dat ik voor die prutsen bij haar kom. ZIJ zijn de deskundigen en IK maak me zorgen. En ik ben pas gerust als ze met haar loep op het vlekje mompelt: ‘Neen hoor. Niets aan de hand.’  Ze heeft me geen enkele keer laten voelen dat ik haar tijd zit te verliezen. Integendeel.

Ook onze koning Albert moest voor 2de keer in minder dan 3 jaar onder het mes voor deze huidkanker. ‘Ben je al eens behandeld hiervoor dan is kans 30% dat je het binnen de 5 jaar terug opnieuw krijgt.’ Alert blijven is zeker in dit geval de boodschap!

‘Je krijgt zo’n gezwel op bij acute, intermittente of plotse blootstelling aan de zon. Felle zon is vaak dé boosdoener. Zonnekloppers oppassen dus. Ook mensen die altijd binnen zitten en dan enkele keren per jaar strak en languit liggen te bakken in de zon. Of op een boot rondvaren.

Chronische blootstelling aan de zon kan leiden tot een andere soort van tumor: de ‘spinocellulaire epitheliomen‘. Zij zaaien wél uit en zijn levensbedreigend. ‘ Aldus dokter Maselis.

Al jàren heb ik één gouden vuistregel: tussen 10 en 11.30u in het zonnetje. Goed smeren en smeren en smeren. In een vakantieland. (In ons landje durf ik tot 12u zonnen). Dan pauze en de schaduw opzoeken.  Rond 16u krijgt dat goddelijk lijf van mij opnieuw een zonnebad.  Géén verbrandde huid.

Verbrand is niets anders dan beschadigde huid! Zelfs al zie je het niet of trekt de rode kleur weg. Onderhuids gebeuren er lelijke dingen met je huid.  En ik sta dikwijls verbaasd als ik (jonge) mensen hoor zeggen: ‘Bwa, mijn huid kan er tegen hoor.‘ Of ‘… smeren? Ik? Neen hoor. Anders bruin je niet.’  Of ‘ik gebruik zonneolie. Factor 5. Anders duurt het zo lang voor ik bruin.’

Smeren smeren smeren. En op tijd de schaduw opzoeken.
En nu het zonnetje in!

(Bron: HLN)