Schermafdruk 2015-06-30 15.49.25
De temperaturen pieken. Zo ook de laatavond gesprekken in het verkoelende gezelschap van een heerlijke Gin-Tonic en vrienden. De onderwerpen pingpongen van schoonfamilies naar oude en nieuwe partners, minaars en verboden liefdes, seks, intimiteit en kinderen.

Kinderen. Kinderen die na hun studies terug thuis komen wonen of na een tijdelijke job in het buitenland…

Opvallend veel leeftijdsgenoten hebben steeds vaker te maken met dit fenomeen: het (terug) landen van de duiven (m/v).

Omdat:

1) een woning huren als jonge single stukken van mensen kost

2) nadat je in het buitenland (of 3 provincies verder) tijdelijk hebt gewerkt, er nog geen zicht is op een andere job of nieuwe stek

3) een standvastig lief ontbreekt en dat beïnvloedt 1 en 2.

Mijn oudste woont terug thuis na een dikke 2 1/2 jaar gewerkt te hebben in het buitenland.  Geen probleem zolang ze zich maar aan de afspraken houdt. Zij is een ‘stilleke‘ en dus hebben we behoorlijk snel een modus vivendi gevonden.

Het is ook praktisch dat we beiden een nieuwe job hebben en daar ons voluit op focussen. Vroeg opstaan, laat thuiskomen, bekaf zijn. Dat helpt om ruzies en andere futiliteiten te vergeten of te negeren.

Gaandeweg zijn haalbare en correcte afspraken gekomen. Zoals:

kamer opruimen als poetsvrouw komt

– nachtje doordoen? Prima maar verwittig me via sms, whatapp, telefoontje (dit is geen controle maar het privilège van een ongeruste moeder: ‘Blijf voorzichtig en nooit vergeten: ik heb maar één oudste dochter!’)

lakens en volle wasmand handdoeken ZELF in wasmachine stoppen en starten na 21u en voor 8u

eigen spulletjes strijken (er wordt verdacht veel zelfstrijkend en makkelijke kleding gekocht haha)

zelf je boodschappen doen. Zeker als je eigen food- en drankwensen hebt.  (Het is toch nooit juist wat ik koop)

– zelf je potje koken én graag een hapje overhouden voor mama (Ik ben nooit zeker van hun planning en timing. Ik ben gestopt met koken voor hen. Een pak stress valt zo van je schouders!

– van tevoren DUIDELIJK aangeven om welk uur je de badkamer nodig hebt

We zijn 8 maanden verder. We leven nog steeds in peis & vree. Natuurlijk vind ik het gezellig en  superprettig vind. We vinden zelfs tijd om naast elkaar te kwetteren over bepaalde tv-programma’s. Ze nestelt zich  tegen me of ik tegen haar.

Hm, laat dit nog maar even duren. Zo’n moeder-dochter-momentje, wat een leuk cadeautje! Ik zeg haar dat ik geniet.  ‘Shhhht mama, luister nu toch naar wat die paljas weer uit zijn botten slaat…’ ;-)

Maar dé One Million Dollar question is: vraag je geld aan je kind? Ja of neen? Indien ja, hoeveel dan?  

Neen. Ik vraag géén geld aan mijn dochter. Maar we hebben wel een strakke afspraak. Stel, ze ging huren, dan zou dat iets geweest zijn van pakweg 650 euro. Da hebben we afgerond op 700 euro, incl. brandverzekering, water en verwarming.

Dat afgesproken bedrag gaat op haar spaarrekening. Zo kan ze een mooi bedrag bij elkaar sparen tot op de dag dat ze het huis uittrekt.

Verder wil ik niets. Geen maaltijdcheques, geen deling in algemene onkosten.

Nu, ik zou niet eens weten hoeveel ik zou moeten vragen?! Is dat 100 of 200 of 300 euro per maand. Of nog meer? Iedereen doet aan natte vinger werk. Voor velen is het geen makkelijke oefening waar behendig omheen wordt gefietst. Het blijft iets ‘vies’ om geld te vragen aan je kinderen.

Of ze laten het over aan de kinderen om met een voorstel af te komen.

Willekeur troef lijkt me.

Zijn er wifties en mifties die financiële afspraken hanteren voor hun thuiswonende en werkende kinderen? Welk bedrag is fair?

Geef je mening!

 

 

X,
Ann