Op 27 juni schreef ik op Wifty een verjaardagsbrief aan mijn overleden vader. Hij stierf 9 jaar geleden. Ik kreeg toen via FB een briefje van Lies, die me schreef dat haar vader ongeneeslijk ziek was en dat ze troost vond in mijn schrijven. Lies’ vader is vorige week overleden. Als eerbetoon aan hem en aan mijn vader lees je hier onze e-mail conversatie. Twee dochters over hun geliefde vaders…

28 juni 11:41

Dag Hélène, Wat mooi, die brief aan je papa. Ik heb er net een potje om gehuild. Mijn papa is ziek, kanker. We weten niet hoe lang hij nog heeft. En toch, je brief troost me. Ik ben niet alleen. Maak er een mooie, liefdevolle avond van. Lies

28 juni 17:16

Dag Lies, bedankt voor je lieve bericht. Het is heel moeilijk om afscheid te nemen van iemand die je zo dierbaar is. Jouw papa is ziek, en dat is hard voor hem en voor jullie. Machteloos staan tegenover kanker, heavy… Je moet hem vooral graag zien, hem dat laten voelen, want ook hij is vanbinnen dat kleine jongetje van vroeger. Wij zien, zeker als kind, onze ouders als onsterfelijk en groot en sterk. Maar vergeten dat zij ook kind zijn geweest, en dat net als bij ons, dat kind in hen blijft zitten, hoe oud of hoe ziek ze ook worden. Als ze pijn hebben willen ze zich ook veilig voelen, of de aandacht krijgen die ze vroeger van hun ouders kregen. Je kan je nooit voorbereiden op het moment dat hij er echt niet meer zal zijn. Wel moet je zorgen dat je alles wat je hem nog wil vragen of alles wat je hem wil zeggen, dat je dat effectief doet. En bedank hem voor alles wat hij voor je gedaan heeft. Dat jij bent wie je bent dankzij hem. En doe gekke dingen, zet een schildersezel in zijn kamer en maak samen een schilderij, schrijf samen een gedicht, stel een top 10 samen van zijn favoriete boeken of cd’s…. die dingen zullen voor jou later je grootste troost zijn, omdat je ze samen met hem gedaan hebt op het meest gevoelige moment in jullie leven… Ik wens jou en je familie, en je papa, veel liefde en warmte voor deze moeilijke dagen. Knuffel, Hélène

5 juli 12:46

Dag Hélène, dit is het meest wijze dat iemand me de voorbije maanden heeft gezegd. Vooral wat je zegt over dat kleine jongetje van vroeger. Dat is zo juist! Het lijkt zelfs of hij meer dan ooit dat jongetje is. Misschien is het ook wel zo dat je, als je voelt dat je einde nadert, je weer meer tot de kern van jezelf komt, en dus tot het kind dat je vroeger was, omdat dat de meest pure vorm van jezelf is. Ook je ideeën om zo’n top 10 te maken enzo, dat is eigenlijk zo’n goed idee en daar had ik nog niet aan gedacht. Dat ga ik doen als ik terug ben. Ik ben ondertussen even in Frankrijk en kon niet op Facebook, daarom schrijf ik nu pas terug. Ik zag dat het ook in België mooi weer is. Geniet ervan. En nogmaals: enorm, enorm bedankt voor je lieve, inspirerende woorden. Lieve groetjes, Lies

30 september 10:09

Dag Lies, ik dacht vannacht aan jou. Hoe gaat het met je vader? x x x Hélène

30 september 12:08

Dag Hélène, met mijn vader is het niet zo goed. Hij heeft de hele zomer lang een hele zware chemo gehad en is nu een wrak. Voordeel is wel dat hij een rustpauze heeft gekregen, omdat de uitzaaiingen verminderd zijn. Ik hoop dus dat hij wat herstelt en iets fijns kan doen, hij zou graag nog eens naar Firenze willen. Op dit moment is hij daar te zwak voor, maar misschien krabbelt hij toch wel genoeg recht om dat nog ooit te kunnen. In de zomer, toen jij die mooie mail stuurde, heb ik hem van op reis een lange brief geschreven waarin ik alles heb gezegd dat ik hem nog wilde zeggen. Omdat dat makkelijker is dan als je tegenover elkaar zit. Dat heeft hem enorm veel plezier gedaan. Hoe moeilijk het ook is, er zijn ook intense, mooie kanten aan. Weet je, ik denk dat ziekte of verlies van één van je ouders een enorme ’trigger’ is voor een midlife-crisis. Ouders hebben diepe wortels in je ziel. Je weet nooit op voorhand wat het met je doet als ze ziek worden of sterven. Toch kun je er ook veel kracht uit halen. Zo heb ik deze zomer eindelijk beslist om eens een boek te schrijven. Ambitieus plan, maar het is wel fijn. We zien wel. Veel liefs, Lies. xxxx

27 oktober 9:37

Lieve Lies, ik lees net je bericht, dat je je papa hebt moeten loslaten. Dat is heel droef. En heel moeilijk te aanvaarden. Besef dat jij een stuk van je papa bent. Zoek wat jullie gemeenschappelijk hebben. Kijk in de spiegel en zie je papa. Daar heb ik me aan opgetrokken, aan het feit dat ik zoveel op mijn papa lijk, hetzelfde positieve karakter, hetzelfde gevoel voor humor, dezelfde ogen en lippen enz. Hij is dus altijd bij mij en ik neem hem overal mee in alles wat ik doe. Ik geef je een warme knuffel, en mijn oprechte deelneming aan je familie. Laat je me even weten wanneer en waar je papa een afscheidsdienst krijgt? Liefs, Hélène

28 oktober 23:38

Dag Hélène, Wat een mooie, mooie mail. Geef me je adres, dan stuur ik je een rouwbrief. Voel je niet verplicht om te komen. Het is fijn de brief naar iedereen te sturen die weet en begrijpt wat ik voel. Ook als je in gedachten bij me bent, zal ik dat voelen. xxx

3 november 10:27

Dag Lies, bedankt voor jullie brief. Ik kan spijtig genoeg niet aanwezig zijn, ik had je graag een warme knuffel gegeven, maar dat doen we later een keer, bij een koffie met een stukje troost-taart. Ik ben dinsdag wel in gedachten bij jullie. Het is allemaal zo onwezelijk en droef maar tegelijkertijd ook heel mooi omdat je de warmte van je familie voelt en voor het eerst die onvoorwaardelijke verbondenheid voelt met je vader. Hij is er niet maar tegelijkertijd is hij er wel, voor altijd… Heel veel liefs en tot gauw! x x x Hélène

3 november 15:18

Dag Hélène, bedankt voor je berichtje. Ik zal zeker voelen dat je er in gedachten bij bent. Ja, het is erg onwezenlijk, zeker vandaag, op zo’n sombere zondag. Er zal een leven vóór zijn en een leven ná, besef ik. Veel liefs, Lies

3 november 18:08

Lies, dat verwoord je perfect: je leven voor en je leven na…

Vraagje: mag ik onze conversatie over onze papa’s publiceren op Wifty? Het is een mooi gesprek. x Hélène

 3 november 18:15

Ja, hoor, publiceer maar. Ik denk dat het fijn is om te kijken welke ervaringen anderen hiermee hebben. Liefs, Lies

Wat zijn jullie ervaringen met definitief afscheid nemen van iemand die je zo dierbaar is? Laat het ons weten, hieronder via comments of schrijf naar wifty@wifty.be

Hier kan je de brief lezen die op 27 juni aan mijn overleden vader schreef: https://www.wifty.be/forever-yours-je-dochter-helene/