Anneke (57) is al 33 jaar gelukkig getrouwd met Danny, haar soul-mate. Ze hebben twee gezonde kinderen en momenteel is haar grootste ambitie oma worden. Ze kookt de sterren van de hemel en leest graag, veel en overal. Wat ze later wil worden? Héél oud!
Vorige week kreeg ik een berichtje van Anneke: “Wifty-power! Gisteren examen afgelegd, en het was goed! Arabisch studeren op je 57? :-)”
Daar wilde ik alles van weten: “Anneke, hoe kom je erbij?”
Anneke: “Wel Hélène, vorige zomer kreeg ik een Vermassen’tje, onweerstaanbare drang weet je wel. Er moest toch nog ergens een taal op mij liggen te wachten? Niet dat ik zo schools aangelegd ben. In al die jaren van Latijn-Griekse en daarna regentaat Frans-Geschiedenis ging ik eigenlijk nooit graag naar school. Sommige vakken interesseerden me wel, maar het schoolse ritme heeft me nooit gelegen. De regentaatopleiding was de keuze van mijn vader, zelf heb ik echt geen onderwijsroeping en geef dus ook geen les.
Frans is mijn eerste en grootste liefde, dat leerde ik al toen ik nauwelijks 10 was, een experiment op mijn lagere school. Engels en Duits volgden tijdens het middelbaar én in de praktijk. Spaans leerde ik in avondschool, Italiaans met de Italiaanse buren.
Toen trouwde ik, kreeg kinderen, en bleef bewust en enthousiast thuis. Daar werd vaak met onbegrip op gereageerd, maar soms ook met jaloezie. Inderdaad, ik kon het mij permitteren om met mijn kinderen allerlei leuke dingen te doen. Maar ik was ook de trut die op pedagogische studiedagen zowat heel de klas bij mij thuis opving, en ook insprong om zieke kleintjes te vertroetelen.
Nooit spijt van gehad, en altijd tijd overgehouden om te lezen en creatief te zijn. De roep van de taal klonk wel altijd luider.
Toen ik 6 jaar geleden Zweeds ging studeren aan het CLT (Centrum voor Levende Talen) zei mijn intussen volwassen dochter: mama, dat had je beter eerder gedaan, het raam in je hersenen dat je toelaat talen te absorberen is nu wel toe hoor!
Niet dus. Volgens mij is er iets mis met die scharnier, want Zweeds lukte heel goed. Ik lees nu zeer veel in het Zweeds, heb ook een vriendin in Göteborg met wie ik pen, heel leuk allemaal.
Na vijf jaar hield ik het voor bekeken, het klikte niet met de nieuwe leerkracht en ik kreeg het gevoel af i.p.v. bij te leren. Maar mijn verstand had nog geen zin om af te haken, en dan ga je toch weer rondkijken. Mijn keuze viel op de studie Arabisch bij CVO Volt in Leuven.
Tja, Arabisch. Hoe komt een mens erbij, die vraag krijg ik dikwijls.
Mijn man is niet van Arabische afkomst, en we reizen ook niet die kant uit. Voor mij is het de combinatie kunst, cultuur, geschiedenis en taal die de doorslag gaf bij mijn keuze. Ik vind het een prachtige taal, die ook zeer logisch en gestructureerd in elkaar zit.
OK, het is pokkemoeilijk, maar dat moet je erbij nemen. Verder voel ik me veel beter op het CVO, de sfeer is ongedwongen, losser en veel minder schools dan op CLT.
Vorige week had ik examen en dat ging goed. In januari had ik 86%, gisteren kreeg ik mijn “rapport”, een dikke A+++, dat is zo’n 90%.
57 en student Arabisch? Waarom niet!”
Gefeliciteerd Anneke, inderdaad: WIFTY-POWER!
helene@wifty.be
1 Comments
Staf
Interessant … maar hoe is het met de studie Arabisch van Anneke na drie jaar?
Wat die leeftijd betreft, ik ben wel 79 jaar en tegen dat iemand dit leest ben ik tachtig.
Om vooruitgang te maken zal ik meer consistent/voldoende/volgehouden moeten gaan studeren.
Ik gebruik meerdere handboeken om Arabisch te leren, sommige benaderingen vind je slechts in één ervan.
Het is mijn avontuur.