Gelukkige verjaardag allerliefste Papa! Je zou vandaag 77 jaar worden. En dat hadden we zoals steeds samen in stijl gevierd.

Jij zou ons uitnodigen in een top restaurant, misschien ‘Dôme’? Of ’t Zilte? Of zou je met ons nog een laatste keer bij Oud Sluis gaan eten, voor Sergio daar de deuren sluit? Of neen, nu je kleinkinderen Emiel en Dolores ouder zijn wil je hen er natuurlijk bij, en zou je voor een restaurant kiezen waar de kids ook wat aan hebben. Izumi misschien? Je zou het ook fijn vinden met hen bij ‘Danieli Il Divino’. Ik weet het, er zijn nieuwe eigenaars, maar het is er nog altijd lekker en heel gezellig. Renzo heeft ondertussen een ander restaurant  ‘Il Magnifico’. Op ’t zuid. Ook heel lekker en gezellig. Restaurant De Barberie bestaat niet meer. Wat hebben we daar lekker gegeten, ik ben er zelfs mee aan de sigaren gegaan. En daar had je plezier in, om ons schandalig te verwennen. Elke keer weer. Want het was niet enkel voor een verjaardag dat je ons uitnodigde. Ook omdat het zomer werd, omdat ik een nieuwe kat adopteerde of weeral een nieuw lief had, omdat het sneeuwde, of omdat je grootvader werd. Elke reden was goed genoeg om te vieren.

Want dat deed je graag, het leven vieren, jij levensgenieter.

Ik mis je altijd en overal. En elke dag meer, want ouder worden gaat gepaard met nostalgie en melancholie. Wat zou je fier zijn op de kinderen van je zoon. Ze zijn fantastisch! Ze missen de zaligste opa ter wereld. En wat zou je trots zijn op mij. Want toen in 2004, het jaar dat je onverwacht stierf, zag mijn leven er helemaal anders uit. Je maakte je zelfs een beetje zorgen. Onterecht maar wel begrijpelijk. Ik had een lief van 12 jaar jonger, zat midden in een maf art-gallery avontuur, ging uit tot ’s morgens vroeg, kocht 2 auto’s én een Vespa op hetzelfde moment… Je vond mijn levensstijl ietsiepietsie te bont.

En daar sprak je ook over met mij. Of ik me ooit zou engageren in mensen en dingen die me emotionele rust zouden bezorgen? Want inderdaad, toen vond ik een hoog kick gehalte in alles wat ik deed het allerbelangrijkste.

Mijn 40 ste verjaardag vierden we samen in Oostende, weet je nog? We hebben toen samen in een helikopter heel de kustlijn afgevlogen, en hebben Brugge bezocht vanuit de lucht. Bijzonder was dat, zoals steeds.

Toen je plots uit mijn leven verdween ben ik platgewalst. Afschuwelijk was het om te aanvaarden dat ik je nooit meer zou knuffelen, plagen, kussen, om raad vragen. Dat we nooit meer arm in arm langs het strand zouden wandelen, of nooit meer samen met tranen in de ogen naast elkaar in de opera zouden zitten…

Mijn 50 ste verjaardag heb ik zonder jou moeten vieren. Zo spijtig, het was een super feest en ik had je toen zo graag bedankt voor alles. Want het gaat ondertussen heel goed met me, Papa. Ik heb je gemis een plaats gegeven, heb je wijze raad opgevolgd en ik ben zelfs getrouwd! :-) Met een schat van een man, die me helemaal neemt zoals ik ben, met al mijn zin in kicks en avonturen. Je zou hem geweldig vinden. Jullie zouden heel wat te vertellen hebben, en veel te lachen hebben, vanavond in het restaurant. Afspraak om 20 uur?

Forever Yours, je dochter Hélène