Observe & learn. Tijdens het weekend viel het me weer op. Kinderen vallen. Van hun fietsjes. Door te rap willen zijn. Struikelen. Pardaf, de grond op. Het ene kind zet het meteen op een brullen. Een ander kind wrijft eens over zijn zere plek en verbijt zijn pijntje. De meesten blijven verbaasd zitten of liggen. Al dan niet met trillend onderlipje.
En kijk dan hoe ouders erop reageren. Er zijn mama’s die de kleine spruiten beetje sussen. Eventjes over de pijnlijke plek wrijven, kusje erop en hup, hij/zij speelt weer verder. Dan heb je mama’s die in paniek recht schieten, de kleine met iets té overdreven zorg aanpakken en -even tellen-… 1…2…3 en jawel, kleine weent en jammert.
Mijn moeder hoort bij groep 1. Jammeren hielp niet. Hoe dik, groot of diep de bluts was of hoe bloederig en branderig de schaafwonden waren, op medelijden konden we zelden rekenen. Ze keek met strenge blik en zag dat we niet doodgingen. Ze maakte de wonden schoon met water en zeep. Daarover kwam ‘roodsel‘. En tot slot hét meest magische medicijn: een KUSJE. Bleek de schaafwonde toch straffer te zijn, dan hielp 5 frank. Haha.
“Bleek de schaafwonde
straffer te zijn,
dan hielp 5 frank.’
Enkele dagen geleden ben ik gevallen. Een sliding. Ach, je herkent het wellicht. Te snel willen zijn en dan struikelen. Dit keer lagen de tuintrappen verkeerd ;). Net voor mijn touch down besefte ik al dat ik even snel moest rechtstaan als vallen. Mijn vader is altijd stukken bezorgder geweest om de blutsen en builen van zijn kinderen dan ons moeder. Dik mislukt. Hij stond in één sec wit om zijn neus naast me. Mijn moeder had het niet gezien. Zij was net een of ander onkruid aan het uittrekken.
Gelukkig werkt zo’n stommiteit op mijn lachspieren. Maar ik voelde dat het mis zat op mijn knie. Toen ik even later wegreed, ben ik een straat verder gestopt. Pas dan zag ik dat mijn broek ter hoogte van de knie gescheurd was. Het was een gemene schaafwonde op de knie. Het bloed sijpelde langs mijn been. Verder lag mijn elleboog open en op mijn wreef zat ook een bloederige schaafwonde. Omgerekend zou dat minstens 15 frank zijn geweest.
Broek is naar de vaantjes. Wonden zijn schoongemaakt. Iso-betadine . Pleister. Klaar!
Update: alles herstelt proper. Behalve de knie. Dat wondje zat fout en bij elke stap ’trekt’ het. Maar kan het zijn dat wondjes langzamer dan vroeger genezen? Of misschien hielp dat magische kusje écht.
0 Comments