Jo Van Damme

 

Toen zijn TV-carrière (o.a. De Rechtvaardige Rechters) afgelopen was voorspelden velen dat we niet veel meer van hem zouden vernemen. Ze kregen gelijk. Sommige leggen de schuld bij zijn slecht karakter, anderen typeren hem dan weer als  te verlegen én te lui om nog op de voorgrond te treden. Feit is: de laatste jaren opereerde Jo Van Damme haast van in het verborgene. Er werd gefluisterd dat hij vanuit Spanje een handel in blanke slavinnen dreef. Of waren het mattentaarten? Zijn literaire productie beperkte  zich ondertussen tot een 20-tal populaire toneelstukken (voor onder andere Bob de Moor, Clara Cleymans, Bert Verbeke, Chris van den Durpel),  twee hilarische romans en een wekelijkse paginagrote column in de De Standaard. Ver onder de verwachtingen, dus eigenlijk. Sommige menen dat zijn bijdrage aan Wifty voor een kentering zal zorgen. Maar die kans lijkt klein.

Omdat we willen voorkomen dat Jo Van Damme rijmloos ten onder gaat kan je 10 weken lang een greep gedichtjes lezen die we uit zijn vuilbak gered hebben. Als dat maar goed afloopt!

 

MODERNE POEZIE

het rijmt niet

dat 

is 

altijd 

een 

goed 

teken.

 

ROMANTIEK

Hij aanschouwt het verliefde stel

op de bank in het park

hoe hun lippen zich aan elkaar 

vastzuigen,

ogen en handen 

die smachten

en verlangen

naar duizend

hete

nachten

en

opeens 

herinnert 

hij het zich precies

zo heb ik het

ooit lang geleden 

ook al

eens 

niet

zelf

meegemaakt.

 

HOE GAAT DAT IN HET LEVEN?

In zijn studententijd

was hij

wild poet

kut 

fuk

godverdomme

kanker

shit

modderfokker

fok

fok

fok

roepen

op een podium

dat was heel

vooruitstrevend 

in die tijd

later is hij toch 

maar mooi

magazijnier geworden

in 

de gamma.

 

CULTUURPRIJZEN

haar installaties

creëren 

een bijzondere ruimtelijke 

ervaring, 

stelde de jury,

die het verder ook geen zak 

interesseerde 

wat dat mens

had willen zeggen

met die

kunstig 

op een hoop 

gegooide

maandverbanden.

 

ZINLOOS GEWELD

Vroeger gaf je zo’n klootzak

Een tik tegen zijn knieschijven

Met een koevoet 

En hij wist precies

Wat je bedoelde.

Maar tegenwoordig 

Valt er niet meer

Te praten 

met die vreemdelingen. 

 

ONVERGETELIJK

Hij stond op het strand

En staarde naar de horizon.

Hij vond 

Er geen zak aan.

 

Hondendrol

ja,

geef de schuld

maar weer

aan dat beestje.

 

helene@wifty.be