Liefste roker, ik gun oprecht uw vrijheid. Absoluut. Maar moet dat intrekken & uitblazen per se op minder dan 15 cm afstand? Ik verklaar me nader. Ik zit op een plekje te wachten op vervoer. Minding my own business. Tot er een fris, leuk meisje naast me komt zitten. Rokend. Zonder enige gêne cirkelt de rook recht in mijn gezicht. Meer nog, ze houdt haar pafstok ver van zich weg en op minder dan 10 cm van mijn jurk.
U herkent waarschijnlijk allemaal die geste. Rokers willen vooral niet de rook in hun eigen gezicht! En hebben dan zelden door dat ze hun sigaret vlak onder het gezicht van hun medemens komt. Pas op: de meeste rokers verontschuldigen zich en zien dat in. Maar dat zijn de zeldzamen.
Dat meisje hoefde zich niet nààst mij te komen zitten. Er was voldoende plaats. Ik zoek in zulke gevallen naar een logica. Tevergeefs. Bon, ik schuif Ik verschuif enkele cm’s op in de hoop dat ze de non-verbale hint begrijpt. Not. Dan doe ik teken op haar sigaret en mijn jurk/ Lach schaapachtig en zeg dan dat ik brandgaatjes van sigaretten probeer te vermijden. ‘Oh sorry sorry’ en ze doet een position switch.
Dan komt haar moeder erbij. Ze keuvelen. En roken. Ineens zit ik gesandwicht tussen rokers. Story of my life, denk ik dan. Niet dat ik op een fascistische manier antiroken ben. Verre van. Mijn eerste lief bijvoorbeeld was een verstokte roker. Hoe vaak heb ik niet de sigaret opgestoken van het lief… Ook mijn vakantieliefjes. En J, de man na mijn scheiding. Die hiled ook van sigaren. Hoho, daar had ik het iets moeilijker mee. Soms leek het of àlle zuurstof uit het huis verdween. Ook beide ouders rookten zwaar.
Ik heb ermee leren leven. En ik zag er zeker de gezelligheid van in.
Toen er nog géén rookverbod was op werkplekken bleven mijn collega’s de ene na de andere sigaret opsteken. En ik maar zwanger wezen. Twee keer! Het was alsof die dikke buik onder hun perceptie radar bleef. En diegenen die me ooit zwanger hebben gezien, herinneren zich nog steeds dat verdomd ik héél zwanger was! Neen, in die tijd was het precies alsof ik me moest verontschuldigen dat ik a) zwanger was en b) niet rookte. Die tijden dus.
Later toen het rookverbod ook werd uitgebreid naar restaurants toe was ik dolblij! EIN-DE-LIJK kon ik OOK genieten van eten.
Dus, liefste rokers (m/v) , steek dat sigaretje gerust op. Maar hou dat pafstokje een heel klein beetje uit de buurt van de niet-rokende medemens.
0 Comments