Het klopt: Life begins @ 50! Catharina startte een zaak op. ‘Een nieuw avontuur en ik voel dat ik opnieuw écht leef!’

‘Hey hey Wifty,’ begint Catharina’s mail, ‘sedert 3 juni ben ik Wifty en ik ben er trots op ;-). In juli nam ik op professioneel vlak ook een grote beslissing en stapte mee in de zaak van een vriendin. Een nieuw avontuur en ik voel dat ik opnieuw écht leef! Het klopt: Life begins @ 50!”

Wow, een nieuwe zaak op je 50. Meteen vuur ik een pak vragen op haar af: hoe begin je eraan? Wat zijn de voor- en nadelen? Hoe combineer je zaken en vriendschap? Welke afspraken maak je met je partners en kinderen? Waarom die carrièreswitch?

1. Welke zaak?

Anna-Sofia jewelry, juwelen en mode-asseccoires & Anna-Sofia events.

2. Wat zijn de voor- en nadelen?

Voordelen: eigen troeven uitspelen. Creativiteit, modebewustzijn, economische kennis, organisatietalent, sociaal contact met mensen, spreken voor groepen… Steeds gelukkige mensen om je heen, je eigen weg zoeken en gaan…

Nadelen: geen inkomenszekerheid, onregelmatige werkuren, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de vele voordelen. Het hangt er van af of je het glas half vol of half leeg ziet.

3. Welke duidelijke afspraken zijn er vooraf gemaakt tussen jou en je vriendin ?

Een goede taakverdeling is een must. Hier staan het duidelijk in kaart brengen van afspraken met klanten en leveranciers – éénduidig en consequent handelen staan centraal.

4. Vriendschap en zaken, lukt dat? Hoe vermijd je valkuilen?

Vriendschap en zaken doen, dat lukt zeker. Twee elementen staan hierbij centraal: open communicatie en vertrouwen. Liesbeth is 18 jaar jonger, maar dit zorgt er voor dat we een ruime blik hebben op alles rondom ons. Op die manier hebben we ook een groter bereik van potentiële klanten. Mijn grotere levenservaring zorgt er voor dat ik de dingen meer vanop afstand bekijk, beter relativeer en gevolgen van acties beter kan inschatten. Liesbeth is jong, erg creatief, zeer modebewust en nogal chaotisch ;-). Ik ben ouder, ook creatief en modebewust, maar ik hecht veel belang aan een goede structuur en organisatie. Zo vullen we elkaar goed aan.

5. Partners en kinderen:

Liesbeth is gehuwd en heeft 2 kinderen. Louis is 6 en Marie-Hélène is 8 jaar. Ikzelf ben tevens gehuwd en heb 2 kinderen. Alexander (23) en Laura (19) Onze beide echtgenoten hebben elk een eigen zaak.

6. Wat bewoog je tot het zetten van deze stap?

Na 27 jaar dienst in dezelfde school, trok ik halverwege augustus de deur van het college definitief achter me dicht. Ik had een zéér moeilijk jaar achter de rug. Problemen met een vrouwelijke oud-collega die sedert een aantal jaren adjunct-directeur is geworden. De problemen sleepten reeds een 10-tal jaar aan, maar door haar machtspositie escaleerden ze. Het ging zo ver dat ik uiteindelijk een officiële klacht neerlegde. Deze procedure sleepte maanden aan en het ging van kwaad naar erger. Het grootste probleem was dat de directeur geen standpunt wou in nemen. Tijdens de bemiddelingsgesprekken – olv een externe bemiddelaar – kwam ik te weten dat mijn functie als ICT-coördinator en stafmedewerker in het gedrang kwam.

Op 07/07 kreeg ik via telefoon van mijn algemeen directeur te horen dat de school me voor schooljaar 2015-2016 de volgende opdracht kon aanbieden: “8 u les in de 3es en 4 u in de 4es” – haaks daar tegenover staat dat ik deeltijdse loopbaanonderbreking had aangevraagd (50% – zoals de laatste drie jaar), maar dit hadden ze blijkbaar over het hoofd gezien. Om het verhaal kort te houden: ik heb de directeur gezegd dat ik op dit aanbod niet wou ingaan en dat ik een jaar loopbaanonderbreking zou nemen.

Halverwege augustus ben ik mijn bureau gaan leeg maken, heb ik mijn papieren voor loopbaanonderbreking opgehaald en ben ik nog bij de algemeen directeur langs gegaan. Ik wou niet vertrekken zonder iets te zeggen. Hij was verbaasd om mij te zien. Ik zei hem dat ik afscheid kwam nemen en dat ik het erg jammer vond dat alles zo moest lopen.

Ik zei tevens dat ik erg ontgoocheld was in hem als persoon. Hij heeft heel wat belangrijke momenten in mijn leven gedeeld: hij zegende mijn huwelijk in, doopte mijn dochter, zegende ons huis… hij was erg stil toen ik dit zei. Ik heb zéker een gevoelige snaar geraakt, en dat was ook de bedoeling. Ik zei dat ik ontgoocheld was over de opdracht die hij me aangeboden had begin juli. Hij antwoordde:  “Ik begrijp dit, maar ik beslis hier niet alleen”. Ik heb daar niet op gereageerd.

Tevens haalde ik de stappen aan die ik in de loop van het laatste schooljaar heb gezet. Ik vertelde hem dat ik dit moest doen, ongeacht de gevolgen. En dat ik me ervan bewust ben dat de opdracht die ik nu aangeboden kreeg, een gevolg was van mijn stappen. Dat ik gedurende het voorbije schooljaar strategisch buiten spel werd gezet, door mijn takenpakket uit te hollen, en mij zo stap voor stap aan de kant te zetten. Ik kreeg gewoon geen kansen meer. Hierop ook geen commentaar.

Ik zei dat ik het erg jammer vond dat hij zijn mensen niet benut volgens hun capaciteiten. Dat ik nu voor mezelf besloten heb om mijn sterktes uit te spelen én in te zetten voor mensen die me wél waarderen. Ik sloot af met te zeggen dat ik hoop dat het verder goed gaat met het college (en legde hierbij de nodige twijfel in mijn stem). Hierop antwoordde hij “Inderdaad, je weet dat het erg moeilijk gaat…

Uiteindelijk zei ik ook dat ik aan mijn collegetijd van 27 jaar heel veel mooie herinneringen over houd. Het laatste jaar was een bittere pil, maar in mijn hart bewaar ik enkel de goeie herinneringen aan toffe collega’s, warme vriendschappen, mooie momenten… En dat meen ik ook.

Toen ik weg ging, zei hij: ” Niks sluit uit dat we elkaar in de toekomst nog zullen ontmoeten”, waarop ik antwoordde “Directeur, voor mij is de deur van het college nu dicht”.

Ik was enorm opgelucht, en ging met rechte schouders naar buiten. Ik weet diep in mijn hart dat ik de juiste keuze heb gemaakt, en dat alle moeilijke momenten die ik vorig jaar mee maakte, nodig zijn geweest om deze stap te zetten.

Acht jaar geleden werd ik door mijn ziekte ( ik heb CVS, maar heb ondertussen de ziekte behoorlijk onder controle), gedwongen om het lesgeven achter me te laten. Ik kreeg dankzij X – een man met heel veel talenten en ondertussen directeur van een andere school , de kans om binnen een nieuwe functie open te bloeien. Hij waardeerde me als mens en erkende mijn kwaliteiten. Hiervoor ben ik hem nog steeds dankbaar.

Wat vorig schooljaar gebeurde, zie ik als een keerpunt. Ik pak mijn rugzak vol mooie herinneringen en ervaringen op en trek verder, een mooie toekomst tegemoet.

7. En de toekomst?… 

Begin juli kreeg ik het aanbod van een vriendin om mee te stappen in haar zaak. Er is nood aan structuur en reorganisatie. Dát noem ik een uitdaging  en ik ga er voor. De eerste jaren zullen een nul- operatie zijn, maar ik heb een doel! Dit bedoel ik met mensen die in me geloven en me kansen geven .

Nu draai ik reeds vijf maanden mee in Anna-Sofia. Je kan ons volgen op Facebook. Liesbeth startte eerder met een juwelencollectie (vooral Italiaanse ontwerpen), ondertussen hebben we ons assortiment al uitgebreid met Italiaanse handgemaakte hoeden, en er volgt zeker nog meer.

We organiseren homeparties, ladiesnights, staan op beurzen ( in november stonden we op “Wintermoments” in Brugge), en organiseren events.

Begin december openden we in Roeselare onze eerste pop-up store.

Samen slaan we een nieuwe richting in en kijken de toekomst vol verwachtingen toe. We go for it!”

ann@wifty.be