Wie heeft ze kunnen drooghouden bij het filmpje van ‘The Artist is Present’ –  zomer 2010 @ New Yorkse MoMa – waarbij bezoekers tegenover haar konden zitten en ze hen in de ogen keek. De bezoekers gaven de timing aan. In 3 maanden tijd wist MoMa 850.000 bezoekers aan te trekken. 850.000!!! Bijna 1.400 mensen durfden het aan om op de stoel te gaan zitten.

Het filmpje waarover ik heb heb is het moment dat haar ex-geliefde Ulay voor haar plaatsneemt. Ulay was in jaren 70 en 80 haar geliefde én partner in performacekunst. Toen ze hem terugzag, greep ze zijn handen zeer geëmotioneerd vast. Haar tranen kon ze niet meer tegenhouden. Crazy moment.

Bekijk hier zéker dat moment.  Wat kan een ex-liefde schoon zijn.

Nu is Marina Abramovic er weer! In Londen. Met ‘521 hours‘
In een lege museumruimte van de Serpentine Gallery is ze 64 dagen aanwezig, 6 dagen per week, 8 uur per dag. In totaal 521 uren.

Iedereen is welkom. Als je gsm, horloge, handtas, fototoestel in een locker aan de ingang deponeert. (En je mag niet dronken of onder invloed van drugs zijn.)
Alles wat aan tijd doet denken, moeten uit je buurt.

Eén ruimte delen met zo’n grande dame, wow. In sommige media wordt ze zeer denigrerend als de ‘oma’ van performancekunst genoemd. Daar word ik  soooo pissed van. Ben je als kunstenares ouder dan pensioengerechtigde leeftijd, hup dan krijg je ongevraagd een onnozel stempel. Heb jij ooit in één krant ooit iets gelezen van Karel Appel zaliger als opa van de abstract expressionisten? Neen. Shut up that bullshit.

Wie gaat mee?
PS: over ‘iedereen welkom’ heb ik mijn bedenkingen. Ik vermoed dat er nog méér mensen zijn die haar willen ontmoeten. Wie een gouden tip of ‘kruiwagentje’ heeft, altijd welkom.

512 HOURS – Marina Abramovic
van 11 juni – 25 augustus
Serpentine Gallery, Kensington Gardens, Londen.