Het virus, de crisis, de lockdown-light… Het doet wat met een mens. We vroegen onze Wifty-muze Jeannine hoe zij dat als 83 jarige ervaart.

JEANNINE: “Godzijdank in januari 83 geworden, en dan dit… Nu toch een beetje bang, weet je, het leven was zo mooi, haast zorgeloos.

Dankbaar voor alles, voor elke dag, met de hoop om nog lang graag gezien te worden, letterlijk en figuurlijk. En om graag te zien, want dat doe ik het liefst.

Dus nu luisteren naar mijn strenge dochter, heel gezond eten, alles nog puurder en georganiseerder. Me dan maar binnenshuis heel mooi maken, alle dingen uitproberen die ik misschien niet zou durven aandoen op straat, want er is tijd genoeg om voor de spiegel te staan.

En dan ineens beseffen en weten dat je nog meer had moeten liefhebben, meer had moeten aandurven, omarmen, en voelen hoe gezond lachen was en is.

Nu met die afstand die men ons terecht oplegt en de tijd die er is om veel na te denken komt dat weten dat het zo goed was en dan volgt er automatisch dat gebed, in godsnaam, laat ons niet in de steek.

En dat geloof in elkaar, samen kunnen we zoveel, samen kunnen we het aan, laat ons dankbaar doorgaan.

Mijn tips voor moeilijke momenten: eet veel fondant chocolade, drink je wijntje, breng rust in je denken door yoga en meditatie.

En maak samen met je geliefden plannen voor na de crisis, verbreed je toekomstperspectief. Mijn dochter en ik plannen een zomers tuinfeest, een lange tafel in de zon met familie en dierbaren. Het is belangrijk om iets te hebben om naar uit te kijken, ik ben al bezig met de gastenlijst en het menu. Zij met drank en live muziek. Over de dresscode zijn we het nog niet eens… ?

Warme knuffel!”


(wordt vervolgd)


✖︎ Foto: 1999 – Yogini Jeannini in Portugal – 62 jaar