Ouder worden is … bikini’s passen met je ogen dicht.

Met een marcelleke en een pareo in mijn handtas heb ik een hele weg uitgestippeld. Een weg langs zaken waar badpakken en bikini’s worden verkocht. Een dag van ellende. Een ellendige dag.

Een dag die zeker gaat eindigen met een té grote gin-tonic in mijn handen. Of een glaasje bubbels. Dat mag ook. Misschien nog beter. Om die àndere bubbels weg te drinken.

Vlaanderen en pashokjes. Waarom dat F*** licht dat duidelijk is ontworpen door een vrouw-hatende man en bedoeld voor pasgeboren meisjes  met maatje NUL. 

Bikini’s aantrekken en jezelf staan keuren, brrr. Putjes, cellulitis, sinaasappelhuid, godverdekke… wat is er gebeurd met mijn billen… die armen…

Voor het passen gaat mijn bril uit. De onscherpte en zachte contouren verzachten een beetje het leed. Denk aan de zaakvoerster of verkoopster die té vroeg en té luid aan de andere kant van het gordijntje komt vragen ‘.. en past het mevrouw? Gaat het? Kan ik u helpen?’

 ‘NEEN, GA WEG!’ wil ik brullen. Ik zucht iets te luid en mompel:  ‘Nee, nog niet,  geef me nog even.’

‘IK LAAT U RUSTIG DOEN MEVROUW’.

Oh, wat kan ik dat mens wurgen. Het zweet parelt op mijn bovenlip. Het haakje op de rug werkt niet mee. Ik sta met mijn rug naar de spiegel. Ik weiger me te bekijken. Zeker niet zonder pareo om de heupen en billen en benen. Toch zie ik in mijn ooghoek dat die borsten een eigen leven hebben. Ze zitten overal behalve keurig ingespannen in de cup. 

Na een half uurtje passen en zuchten  – U heeft alle tijd mevrouw. Een bikini is een lastig ding – zit mijn lichaam in een prachtige bikini. Alles zit goed. Alles is perfect. Dit wordt het.  Tot ik het merk ERES hoor en al weet hoe laat het is. Te duur voor mijn portemonnee.

 Ik ga weg maar reserveer de bikini voor enkele uurtjes. Rustig en verstandig nadenken.

Dit ging goed. Dit ging zelfs schitterend en ZONDER mezelf in een spiegel te hebben bekeken.

Je vraagt meteen naar een pareo (of je haalt die uit je handtas) en voor je in de spiegel kijk, knoop je die rond de heupen, billen, benen. Een trucje dat helpt. En dat doet deugd. Je ziet alles en je ziet niets. Een vrouw is een complex wezen.

Hup naar United Brands, Banana Moon, H&M, Hunkemoller…

Hunkemoller moet ik feliciteren met hun pashokjes. Pure luxe! Breed, zacht licht, een krukje, airco (!). Geen opdringerige verkoopsters. Maar de cups van het model dat ik uit de rekken heb gehaald doen iets raars. Ineens zitten mijn borsten tot tegen mijn kin. Op het kaartje zie ik dat het maximizers zijn:  je borsten 2 maten groter. Unk!?  Ik vind een betaalbaar setje. Oranje met zwarte stipjes.

‘Nooit bolletjes kiezen op jouw leeftijd’, hoor ik Jani fluisteren.
‘Jani gaat…’ wég uit mijn hoofd.

Aan de kassa staat mijn bril terug op de neus en voel ik een glimlach. 

Ober, een glaasje bubbels ajb!

ann@wifty.be