Een Zalig Kerstfeest voor iedereen! In het bijzonder voor mensen die het écht nodig hebben. Een warm hart onder de riem voor iedereen die zorgen heeft, van welke aard dan ook. Vergeet niet rond te kijken en help de mensen die het nodig hebben in je buurt!

Een warme knuffel ook voor Shirley. Ik leerde Shirley 15 jaar geleden kennen, we werkten allebei voor het reclamebureau ‘De Fabriek’ in Leuven. Shirley was het zonnetje in huis, altijd goedgezind. We hebben heel veel plezier gemaakt daar in Leuven.

In juni kreeg ze de zware diagnose: borstkanker. Ik bewonder haar vechtlust en positivisme. Ik wens haar oprecht een goede genezing en ik stuur haar veel positieve energie om de moeilijke momenten te verlichten. Die stuur ik trouwens aan alle mensen die vechten tegen kanker.

Lees hier de brief die we net voor Kerstmis van Shirley kregen:

us2En dan gebeurt het… dan worden die onheilspellende woorden uitgesproken: “Mevrouw, u heeft borstkanker”… De wereld staat even stil… Eerste klap in het gezicht. 

“Mevrouw, we gaan een volledige screening moeten doen om uitzaaiingen uit te sluiten” … Tweede klap in het gezicht.

27 en 28 juni 2013 zullen voor altijd in mijn, ons, geheugen gegrift staan…De dagen dat het ondenkbare realiteit wordt… Ik word 1 van hen, 1 van de vrouwen die met deze ziekte wordt geconfronteerd.

Gelukkig is het beperkt gebleven tot die 1ste tumor in mijn linkerborst en zijn er geen andere uitzaaiingen. De tumor wordt verwijderd en ik voelde mij opgelucht, kankervrij, maar toch wordt de bevestiging van de behandeling een zware domper: chemo- en radiotherapie… Derde klap in het gezicht. 

We hebben gehuild, zeker, maar zijn niet bij de pakken blijven zitten… we hebben ons gesterkt, het als een ‘project’ aangepakt, vooruit kijken en niet achteruit…De vragen die er zijn over het hoe en waarom zullen nooit beantwoord worden en brengen niets bij aan het genezingsproces. We moeten geloof en vertrouwen hebben in wat de dokters zeggen en in wat de medicijnen zullen doen… 

ladiessmile‘We’ omdat ik niet alleen ben om dit te ondergaan, mijn lief Tom en mijn dochter Emma-Louise van 8 jaar werden ook van de ene dag op de andere geconfronteerd met een ziekte die niet heel veel positieve connotaties met zich meedraagt.

En toch, toch hebben wij een manier gevonden om dit proces op de meest positieve manier aan te pakken. Ik heb een kracht in mij gevonden waarvan ik niet wist dat ze bestond. En ik heb ze écht nodig gehad om de zwaarste momenten door te komen… want die zijn er geweest, for sure….

Braken om het half uur en dat over een periode van 42 uur lang… Niemand zou het moeten verduren, maar helaas wordt je beetje bij beetje afgebroken om er maximaal voor te zorgen dat de slechte cellen, naast al de goede cellen, ook worden uitgeroeid.

Sinds een week ben ik bezig aan de tweede therapie, de ‘bestralingen’… 33 keer in totaal, 33 ziekenhuisbezoeken, 33 keer wachten in de wachtzaal tot ze je naam afroepen…

Ik ben moe maar nog niet uigeblust, ik laat nog wel een traan maar ben niet down. En dat omdat we samen, met ons gezinnetje, mijn team, niet opgeven en niet stoppen met leven, met genieten (nog intenser dan voorheen, true), met lachen, met gek doen en met liefhebben.

Maar we zijn ook niet alleen, we krijgen zo veel steun uit alle hoeken… elke kus, elke knuffel, elke attentie, elke sms, elke e-mail, elk boeket, elke postkaart, elke like en reactie op Facebook (ja daarvoor is sociale media super), doet enorm veel deugd en is oooh zo belangrijk!

Het volgende bange moment moet nog wel komen, de uitslag van de behandeling… maar we blijven de moed erin houden en blijven geloven in een volledige genezing.

Maar dat is dan…vandaag is vandaag, en pen ik voor jou, lieve Hélène, een klein stukje van mijn verhaal op papier.

To be continued 

Shir

Wil je Shirley steunen? Stuur haar een mailtje via wifty@wifty.be of schrijf hieronder een berichtje voor haar.