Op 20 april publiceerden we het pakkende bericht van Wifty Kristel. Haar dochter Chess (26) kreeg de verschrikkelijke diagnose: verspreide eierstok- en eileiderkanker, ook wel de Silent Lady Killer genoemd.

De bovenstaande foto is genomen op die 20 april, de dag dat Chess het ziekenhuis binnenging voor debulking.  

Op 21 april ging ze onder het mes, al haar vrouwelijke organen werden weggenomen, en alles wat nog verder aangetast was. Chess zal nooit geen kinderen kunnen krijgen.

Ondertussen is Chess heel erg veranderd, ze verloor heel veel kilo’s en ook haar haren, zelfs wenkbrauwen en lichaamsbeharing moesten eraan geloven, door de zware chemo.

“Maar voor mij blijft Chess altijd even mooi.” schreef Kristel. “Je ziet op de foto ook hoeveel vertrouwen ze toen had in haar genezing. Soms, heel soms, verliest ook zij weleens de moed. Dat doet het meeste pijn.”

We zijn nu bijna drie maanden verder. Lieve Kristel, hoe gaat het met Chess? Met jou? Met jullie?

 
Hoi Hélène,
 
Begin deze week kreeg Chess haar derde chemo behandeling.
Wegens de zware problemen bij de vorige, waren we meer dan angstig nu.
 
Vijf dagen was ze toen meer dood dan levend.
Ik had het gevoel dat ik haar die week ging verliezen. Dat dat het eind was.
Ze kon niets, zelfs niet alleen opstaan om naar de badkamer te gaan,
zelfs niet zichzelf aankleden.
Ze zag er zo grijs uit. Dit niet meer, riep mijn hart.
En dat we met die chemo zouden stoppen. 
Want uiteindelijk zou ze daar nog aan dood gaan.
 
Uiteindelijk bleken haar rode bloedcellen véél te laag
en ook haar bloeddruk was extreem laag.
Een bloedtransfusie hielp haar er snel weer bovenop. Dank voor dat.
 
Het blijkt deze keer, tot nu gelukkig mee te vallen.
 
Buiten de zware vermoeidheid, de vreemde gevoelens in haar lichaam en
de ontstekingen, blijft ze zichzelf deze keer.
 
Verder hebben we ook goed nieuws: de tumormarkers zijn gezakt!!
 
Wat wilt zeggen dat de chemo resultaat heeft.
een reden te meer om toch door te gaan.
Ondanks onze twijfels na de vorige keer.
 
Eindelijk durft Chess dan ook terug naar de toekomst te zien,
en ze begint stilletjes plannen te maken voor “na de kanker”.
 
Zelf blijf ik erg bang. Banger dan Chess is, denk ik.
Tot hiertoe heb ik nog geen enkel succes-story gevonden over deze kanker.
Zo f…. oneerlijk.
 
Een echt eigen leven heb ik nu even niet.
Alles moet even blijven liggen, omdat ik bang ben tijd te verdoen met belachelijke dingen,
terwijl ik misschien nog maar zo weinig tijd heb met mijn dochter.
Elke minuut wordt zo kostbaar.
Dat zal je wel begrijpen.
 
Liefs,
Kristel

 

Lieve Kristel, lieve Chess, ik denk vaak aan jullie, dan voel ik me heel bescheiden en besef ik dubbel en dik hoe kwetsbaar het leven is. Ik ben blij dat de tumormarkers zakken! Ik hoop met jullie mee dat Chess haar toekomst snel terug in eigen handen kan nemen.

Kristel, bedankt om dit te delen met ons, bedankt voor jouw kracht, je dochter is een gelukzak met zo’n mama!

Dikke knuffel van ons voor jullie en voor iedereen die betrokken is,

Hélène