Ik ben Fran, vijf jaar weduwe en binnen 6 weken word ik 60. Nog 4 jaar hoop ik met hart en ziel les te kunnen geven aan 7- en 8-jarigen. Dat dat niet zo evident is, komt door de gezondheidsproblemen, die mijn wereld op zijn kop zetten sinds september 2017.
 
Toen werd ik gediagnosticeerd met een hormoongevoelige borstkanker. Na een mastectomie, okselruiming, chemotherapie en bestralingen ging ik een jaar later terug aan de slag in mijn klasje. Om mijn gedachten te verdrijven startte ik een blog – Catfight with cancer.  Op die manier was het ook minder vermoeiend dan 25 keer hetzelfde verhaal te moeten vertellen. Schrijven was altijd al een goede therapie geweest voor me.
 
Intussen was ik ook gestart met hormonenonderdrukkers, waardoor ik (opnieuw) de nare gevolgen van de menopauze moest ondergaan. In 2011 was ik al een eerste keer door de hel van de menopauze gegaan door een volledige hysterectomie. Opvliegers, stemmingswisselingen, maar ook hevige gewrichts- en spierpijnen bepaalden mijn dag.
 
Al vlug bleek dat voltijds werk onmogelijk werd. Bovendien werd er midden 2019 ook nog reumatoïde artritis vastgesteld en moest ik daar ook een hoop onaangename medicijnen voor innemen.  Die medicijnen onderdrukken het immuunsysteem waarbij de witte bloedcellen hun werk niet meer goed kunnen doen. Mijn lichaam valt zichzelf aan. Zelfs simpele handelingen als knippen, nieten, naaien en schrijven zijn een hele opgave geworden. Mijn hobby’s heb ik al moeten inleveren, maar opgeven doe ik niet.
 
Ik kon voorlopig aangepast werk krijgen en kon op het begrip van mijn collega’s rekenen. In de zomer van 2019 nam mijn dochter me mee op reis door Thailand. Een prachtig cadeau om mijn overwinning op het monster te vieren. Het was dé reis van mijn leven, maar het heeft me letterlijk liters zweet en tranen gekost, ik ben vaak over mijn grenzen moeten gaan…maar ik deed het!
 
Inmiddels werd het september 2019, twee jaar later, maar nog steeds onderging ik dezelfde ongemakken en pijnen. Het begrip van mijn collega’s was intussen heel wat geslonken. Er werd me letterlijk gezegd, dat die kanker nu toch wel genezen zal zijn, je ziet er toch goed uit? Dat niet iedereen zo veel ‘vrije tijd’ en privileges krijgt en dat ik me nu maar eens moest herpakken…
 
Maar zo werkt het natuurlijk niet. Het monster slaapt wel, maar moet nog 9 jaar lang met Letrozole onder controle gehouden worden. Ook kamp ik met geheugen- en concentratiestoornissen ten gevolge van de chemotherapie, die mijn hersenen beschadigd heeft.
 
Ik nam deel aan een studie van UZ Leuven i.v.m. deze wittestofletsels. Daarvoor moest ik gedurende drie maanden tweewekelijk een middag naar Leuven, wat me door de collega’s niet echt in dank aangenomen werd. Ik probeerde zo weinig mogelijk last te veroorzaken op mijn werk, zocht ook hier mijn grenzen op. Maar uiteindelijk werd het me allemaal wat te veel en nam ik een overhaaste beslissing: ik zou het overlevingspensioen van mijn man aanvragen en 2020 starten met een aanzienlijke vermindering aan lesuren. Eind december 2019 sloeg de twijfel toe. Zou ik het lesgeven nu al kunnen missen, zou ik het financieel kunnen uitzingen, wat zou ik nu met die extra ‘vrije tijd’ doen? En weer nam ik een besluit en liet ik de pensioenaanvraag schrappen.
Ik ben blij dat ik deze beslissing voor mezelf heb genomen. Maar het is wel dubbelzijdig, ik vind het heel jammer dat ik de laatste jaren van mijn professionele loopbaan op deze manier moet afsluiten. Het voelt nu écht als de vuilniszak die bij het groot vuil terecht komt…
Het is gelukkig niet allemaal kommer en kwel, want ik heb ook heel veel lieve en vooral begripvolle mensen rondom mij. Mensen die me aanmoedigen en helpen om de touwtjes in handen te houden. Mensen die ook hun problemen hebben, maar er geen probleem van maken dat bij mij de touwtjes soms knappen. Mensen die ik in mijn hart bewaar.

En ik heb nog toekomstplannen: ik ga me verder verdiepen in mindfulness, gezonde voeding en reizen. En vooral: ik ga genieten van het leven voor 200% ! Mij krijgen ze niet klein!

✖︎ De blog van Fran: https://catfightwithcancer.wordpress.com/