Vorige week verhuisden we naar de koekenstad, Antwerpen. Twee jaar geleden besloten we om ons droomhuis in Schilde op te geven voor twee andere dromen: een plek vlakbij de zee + een plek midden in de stad. Spannend allemaal.

We stelden elkaar de vraag: “Willen we hier oud worden?” 

Het was zalig daar in Schilde, maar naar de winkel moest met de wagen wegens te ver en zo’n grote tuin is leuk maar met al die hoge hagen en struiken en nog hogere poorten zie je nooit je buren. We kwamen tot het besluit dat we het liefst ouder willen worden dichtbij de zee, maar ook midden in de stad, ergens waar we alles te voet of met de fiets kunnen doen. 

Dus verkochten we ons huis. Dat gaat heel snel bij ons, we maken een klik en gaan verder met het realiseren van onze dromen.

‘Zigeunerbloed’ krijg ik vaak te horen. ‘Niet honkvast, wel trouw aan ons hart’ antwoord ik dan.

Nu hebben we the best of both worlds, een appartement vlakbij de zee (huisje Weltezee) en een appartement midden in de stad (huisje Weltecity).

In ons nieuwe huisje Weltecity zijn er 10 appartementen. Sinds de start van de renovatiewerken anderhalf jaar geleden spreken we regelmatig af met alle eigenaars. Op café, dat praat vlotter. Zo konden we samen kiezen en beslissen; welke voordeur, wat met het binnenterras, hoe pakken we de kelders aan en gaan we ons huis een naam geven. 

Dat maakt dat we ondertussen een soort van ‘Friends’ zijn. De oudere versie dan, de meeste bewoners zijn tussen 50 en 65 jaar oud. Met een paar youngsters rond de dertig en één schattige baby van 8 maanden.

De drie etages aan de achterkant, met zicht op een prachtige stadstuin, worden bewoond door drie bevriende koppels. Zij besloten om samen oud te worden in de stad. Je kent dat wel, wij roepen dat ook vaak onder vrienden: “Later als we oud zijn gaan we allemaal samenwonen in een kasteel, met een sexy verpleger en verpleegster, een zwembad, een biljarttafel en in de kelder een old skool discotheek!” Klinkt allemaal geweldig, voor elkaar zorgen, want niemand van ons wil naar een bejaardentehuis. Maar meestal blijft het bij roepen. Niet bij onze achterburen dus, zij wonen nu samen op een heerlijke plek midden in de stad.

Het is een gezellige bende. We weten wanneer iedereen jarig is en kunnen bij elkaar binnenlopen. Versgebakken koekjes worden geproefd en kinderen en kleinkinderen geknuffeld.

De eerste apero @ onze Terrazzo staat op de agenda. Daar plannen we trouwens een lange waslijn, zoals je in Italië vaak ziet, van de ene gevel naar de andere gevel.

Lakens, handdoeken, hemden… kunnen dan heerlijk uitwaaien in de zon. Géén ondergoed en lingerie, please. Daarvoor kennen we elkaar nog niet goed genoeg! ;-)
helene@wifty.be