Schermafdruk 2015-09-11 16.15.52
Wifty Guest Dirk Vermeiren (51) ken je vast en zeker van zijn stem. Als vaste correspondent voor Radio 1 gaf hij als geen ander zijn kijk op de toestand in Istanbul in het bijzonder en Turkije in het algemeen.

Als er een iemand is die een scherpe kijk heeft op vluchtelingenproblematiek dan is hij het wel.

Dirk: ‘Ik ben het vaak eens met mijn vrouw, vaak ook oneens. Toen E. de beelden van de vluchtelingen op weg naar Europa op televisie zag, klonk het gortdroog: ‘Die mensen kunnen hier niets komen doen. Er zijn al voldoende buitenlanders in Europa.’

Ik heb een minder uitgesproken mening, maar dat doet hier niet terzake. Het opmerkelijke is dat mijn vrouw zelf een buitenlander is, een nieuwkomer in dit land. Leg haar woorden in de mond van Bart De Wever en het hele land staat op z’n kop. Is ze dan zo snel ingeburgerd dat ze binnen de kortste keren een hardvochtige, van alle barmhartigheid gespeende Europeaan geworden is? Toch niet.

Ik begrijp haar frustratie. Uiteraard gunt ze de aandacht die de vluchtelingen krijgen. Zij kijkt haar ogen uit op de golf van solidariteit die ons land overspoelt, op een beleid dat zich uitslooft om er het beste van te maken, een openbare omroep die een thema-avond rond vluchtelingen programmeert. Het contrasteert met haar land van afkomst. Turkije ving weliswaar een veel groter aantal mensen uit Syrië op, maar had hen niets meer te bieden dan een vegetatief bestaan in een tentenkamp.

Geen status = geen hoop = geen toekomst = geen leven. Geen wonder dat mensen dan doorreizen.

Tegelijk merkt E. op dat het systeem van onthaal, inburgering en tewerkstellingstraject op maat is van laaggeschoolden. Om het cru te stellen; voor mensen die niets te verliezen maar alles te winnen hebben. Voor hooggeschoolden zoals zij draait het vaak uit op een degradatie.

Zij dobbert nu rond op een zee van papierwerk, moet haar lot in handen leggen van anonieme bureaucraten en knalt tegen een muur van professioneel protectionisme op. Net zoals de mensen die geen vrede namen met een leven in een container in niemandsland heeft E.  overschot van gelijk dat ze zich daar wil bij neerleggen

E. spoelde niet aan in het holst van de nacht op een Grieks eiland, maar vloog in een comfortabele vliegtuigzetel naar Brussels Airport. Voor haar begint het avontuur nu pas. Haar grenzen heeft ze al eens verlegd toen ze studeerde, en recent nog toen ze mij naar België volgde. Nu staat ze voor grenzen aan haar ambitie. En laat die nu net grenzeloos zijn.

En ik? Ben ik haar mensensmokkelaar, of haar reddingsvest?

Dirk Vermeiren