Britt (60) verloor haar zoon en partner, dat sloeg een gat in haar hart. Sindsdien staat ze veel bewuster in het leven en kent ze geen angst meer, het ergste wat haar kon overkomen gebeurde, al de rest is bijzaak. Tijdens de eerste lockdown besloot ze om naar het zuiden te verhuizen en een B&B te starten. Ze vertelt haar verhaal aan Wifty…
BRITT: “Ik heb een vrij lange carrière als expat achter de rug, zo kreeg ik de kans om een groot stuk van de wereld te ontdekken en wist ik dat ik niet oud wilde worden in België. Tijdens de eerste corona golf begin 2020 besloot ik om mijn woonst in Gent te verkopen en naar het zuiden te verhuizen. Het was de wens van mijn overleden partner om naar de zon te trekken en daar een B&B op te starten. Met voldoende voorbereiding ben ik in mijn uppie naar het zuiden vertrokken. De regio Gard, aan de poort van de Provence, had mijn voorkeur. Daar vond ik een mooie plek, daar kon ik opnieuw beginnen.
Mijn zoon nam in 2014 geheel onverwachts het besluit om uit het leven te stappen. Zijn overlijden had een zware impact, een deel van mezelf is met hem heengegaan. Er zit nog altijd een heel groot gat in mijn hart, in mijn lijf, maar door de jaren heen zijn de randjes minder scherp geworden. Dagen van vreugde geven nog altijd een schuldgevoel, ik mis mijn enige zoon ieder moment van de dag.
Mijn partner (niet de vader van mijn zoon) stapte eveneens uit het leven, 4 jaar na mijn zoon. Zijn besluit was geen verrassing. De eerdere pogingen, de vele opnames, de vele terugvallen… Ik was me ervan bewust dat ik op een dag zijn levenloze lichaam ging vinden. De jarenlange seksuele kindermishandeling waren voor hem een ondraagbare last.
Zowel mijn zoon Moon als mijn overleden partner Yann-Michel maakten me nog bewuster over wat het leven brengt, wat het leven inhoudt. Mijn relativeringsvermogen is veel ruimer geworden. Mensen die zeuren om futiliteiten, dan denk ik vaak, mens toch, is dat nu zo belangrijk in het leven? Ik ga ook heel bewust negatieve mensen uit de weg. Hoe mensen over me denken, raakt me quasi niet. Sinds het vertrek van mijn zoon en partner heb ik geen angst meer. Het ergste wat me kon overkomen gebeurde, al de rest is bijzaak.
Ik geniet van het leven in het zuiden, vooral mijn tuin en olijfboomgaard maken me gelukkig. Mensen ontvangen, ze laten proeven/genieten van locale bio- en huisgemaakte producten, een eitje van de buur-kippen… Zo’n heerlijk ontbijt tovert ’s morgens een glimlach op de snoet van mijn gasten. Op vraag kook ik ’s avonds, eveneens met lokale verse producten. Ik geniet van kleine dingen, cliché maar de waarheid. Een zonnestraal bij het ontluiken van de dag, een stralende blauwe hemel, mensen rondom die ik zie en voel genieten van de omgeving, ja dat maakt me gelukkig. Ondertussen heb ik een vriend die mijn verleden (verdriet) kan begrijpen en me ten volle steunt in eender welke beslissing die ik neem. Dankzij hem zijn sombere dagen omgeslagen naar lichtpuntjes, zonnestralen. De moed niet opgeven is mijn boodschap aan iedereen…”
❌ Tot rust komen en genieten @ Croissant de Lune, de B&B van Britt? Hier vind je alle info: www.croissantdelune.art
Brigitte is volop bezig om een van de gebouwen om te toveren naar een gite die toegankelijk is voor rolstoelen. Britt is ook een ware kunstliefhebber, en kunstwerken maken een belangrijk deel uit van haar leven. Architectuur en interieurarchitectuur vormen een passie en rode draad in haar leven. Die passie wil ze graag delen met iedereen.
Foto eigendom van Britt Speleers, gepubliceerd met haar toestemming.