Gelukkig gescheiden. Melanie: “Mijn huidige geluk is een rechtstreeks gevolg van een ongelukkig huwelijk. De knappe, intelligente man op wie ik verliefd werd, veranderde geleidelijk in een tiran die mijn hele leven controleerde. Zijn subtiele machtsspelletjes werden ingegeven door ziekelijke jaloezie.” 

Melanie mailde ons haar ervaring omdat ze wil dat meer mensen beseffen dat er achter zoveel façades huiselijk geweld schuilgaat. Vooral het subtiele geweld dat gebaseerd is op misselijk makende psychologische spelletjes. Het is een sluipend gif waar moeilijk uit te ontsnappen is. En toch. Zodra je de stap zet – ook als vijftigplusser-  voel je vooral opluchting en vrijheid. Melanie is gelukkig gescheiden en ze is zo content dat ze zijn nieuwe vrouw bloemen zou willen sturen met daaraan een kaartje: “Bedankt, dat je hem van me overgenomen hebt!”

Jaloezie

Melanie: “Jaloezie, zo heet de duivel die het allemaal verpest heeft. In ’t begin kun je jezelf iets wijsmaken en het vleiend vinden dat je partner je niet kwijt wil en in het oog houdt met wie je omgaat. Maar het werd een ziekelijke jaloezie. Hij onderwierp me aan zeer pijnlijke, onredelijke verhoren, waar en wanneer die duivel dat wilde.

Een voorbeeldje: ik vertelde over een (mannelijke) collega die opmerkte dat de nieuwe directie een verbetering is. Dan wordt er niet geïnformeerd naar het waarom van die opmerking, maar dan is de vraag: “Oh, zat je naast de Jef? Was er nergens anders plaats? Zit je dikwijls naast die man?” En voor je het weet zit je middenin een knallende ruzie waarbij het niet veel scheelt of ook je ouders zijn mee verantwoordelijk voor het opkweken van het bedrieglijke, onbetrouwbare sujet dat je geworden bent.

De ruzies volgen bijna altijd hetzelfde patroon. Je zit rustig met z’n tweetjes aan de lunch, je vertelt iets neutraals (je leert vrij snel welke onderwerpen je het best aansnijdt), maar dan is er toch een zinnetje dat de aandacht trekt van de jaloezie-duivel en in geen tijd was het weer van dat. Er volgt weer eens: “Wat deed je daar eigenlijk bij die man?” Je voelt dat het opnieuw misloopt en je kan het niet tegenhouden. Hoe meer je op een redelijke manier wil uitleggen hoe de situatie in elkaar zat, hoe meer de duivel een reden vindt om zich eens lekker kwaad te maken.

De kamer uitlopen heeft geen zin want de duivel komt je achterna. Het wordt zijn favoriete bezigheid: controle en machtsvertoon.

Hij is meesterlijk in machtsspelletjes. Een van de vele voorbeelden. Ik sta vertrekkensklaar om samen naar vrienden te gaan (zijn vriendenkring). Maar hij moet op dat moment nog iets heel belangrijks afwerken en laat me wachten. Dan komt hij eindelijk uit zijn bureau: “Oh, heb jij dát aan. Ik dacht dat het casual was. Dan ga ik iets anders aantrekken.” Opnieuw wachten. We komen dik te laat op de afspraak en bij het binnenkomen maakt hij grapjes over vrouwen en hun uren durende opschik. Ik zwijg om de stemming niet te bederven.”

Schaamte

“De knappe, intelligente man op wie ik verliefd werd, verandert geleidelijk in een tiran die je hele leven beheerst. Hij controleert mijn brieven en e-mails, hij wil dat ik foto’s wegsmijt die van vóór onze kennismaking dateren, hij beslist welke vrienden en vriendinnen er over de vloer komen. Hij vindt dat mijn zus zich te veel bemoeit en dus dus wordt ze onvriendelijk behandeld zodat ze steeds minder langskomt. Ik mag nergens meer alléén naartoe. Dat is volledig uitgesloten. Hij isoleert me zoveel mogelijk.

Bij elke ruzie wijst hij erop hoe graag hij me ziet maar ook hoezeer ik in fout ben. Kortom: ik ben de schuldige van de slechte sfeer en al deze ruzies!

Als ik toch eens terugbijt, verandert hij tijdelijk in een berouwvolle man die het licht gezien heeft. En dan gaf ik weer toe.

Ik vertelde aan niemand hoe het thuis eraan toe ging. Ik schaamde me, ik dacht dat het zo hoorde. Voor de buitenwereld was ik getrouwd met een charmante, zelfs charismatische man die duidelijk heel veel om me gaf.  Toegegeven, hij verliest in publiek al eens zijn geduld, maar wie is er volmaakt?

#metoo

“De meeste reacties zijn: “Jij bent een volwassen vrouw, je moet beter weten! Je had gewoon moeten zeggen: “Nu is het gedaan. Hier is de grens!”

Mag ik verwijzen naar de # metoo beweging?! Volwassen vrouwen die niet durven uit te komen voor het grensoverschrijdend gedrag dat ze  moesten tolereren? Niet zelden was er schaamte in het spel en het gevoel dat ze mee verantwoordelijk waren door houding of kleding.

In kranten lees je zo vaak over huiselijk geweld dat te vaak en te lang verborgen blijft. Hoe komt dat? Juist ja, schaamte en onderworpen zijn aan macht!”

Happy End

“De miserie van een huwelijk met een ziekelijk jaloerse man is moeilijk te beschrijven. Zeker omdat hij naar buiten toe zo sympathiek overkomt. Jaren heb ik geprobeerd om me te bevrijden van zijn macht. Zonder succes.

En toen kwam zij! Twintig jaar jonger en uitgekeken op haar eigen man! Zij zorgde ervoor dat ik eindelijk de kracht vond om terug te slaan en een scheiding in gang te zetten. Dankzij haar heb ik een heel redelijke scheiding met wederzijdse toestemming kunnen regelen.

Versta je nu dat ik haar bloemen wil sturen? Natuurlijk was ik eerst kwaad: het toppunt van jaloezie bedriegt zelf zijn vrouw!

Maar….tijdens de voorafgaande maanden van “overspel”en “huwelijksbedrog” was mijn leven plotsklaps een heel pak draaglijker geworden. Ik “mocht” Italiaanse les volgen met een vriendin. Ik “mocht” voor het eerst in jaren mee op een daguitstap met het personeel. Ik “mocht” zelfs turnles volgen. Ik “mocht” alleen naar familiefeesten gaan….

Hoe het nu verder gaat? We zien elkaar nog regelmatig met de kinderen en kleinkinderen erbij. Ik zeg zelfs tegen mijn dochter dat we het getroffen hebben met de nieuwe vriendin van haar vader en dat meen ik. We zullen nooit echte vriendinnen worden maar ze is zeker niet de heks uit de sprookjes, integendeel. (Of hij hetzelfde doet met haar? Geen idee en het interesseert me niet. Haar huwelijk, haar man nu.)

Er is een nieuwe wereld open gegaan sinds ik gescheiden ben. Wat zeg ik?! De hele wereld is open gegaan! Ik ben beginnen te reizen en ben niet meer gestopt. Paaseiland, Nieuw-Zeeland, Ushuaia, Anchorage, Spitbergen, Kaapstad om me te beperken tot de opsomming van een aantal  uitersten van de aardbol.

Waarom ik dit verhaal heb geschreven? Omdat ik alle vrouwen die te maken hebben met psychologische machtsspelletjes een hart onder de riem wil steken. Achter veel façades van huizen gaat heimelijk geweld schuil. Het duurde veel te lang voor ik het besefte én voor ik eruit stapte.”

(*) Melanie is uiteraard een schuilnaam omdat alle betrokkenen – schuldigen en onschuldigen – nog leven. Schaamte, weet je wel!

 

Free Photo: by Ariel Lustre @ Unsplash