Onder het thema ‘Samen divers – vrijheid’ vieren we vandaag de Internationale Vrouwendag. Al jarenlang strijden vrouwen voor zelfbeschikking, individuele rechten en vrijheid. Vrijheid van vrouwen dient niet onderhandelbaar te zijn maar een vanzelfsprekendheid.
 

Hilde Scheltjens (57) uit Mortsel werkt als sociaal begeleidster van asielzoekers, gehuisvest in het Aanmeldcentrum van het Klein Kasteeltje te Brussel. Na een carriere als Art Director in een reclamebureau stelde ze zich in 2015, bij de vluchtelingenstroom vanuit Syrië, kandidaat als logistiek medewerker in een opvangcentrum te Vilvoorde. Ze wist van dag één dat deze carrièreswitch de juiste keuze was. Wat betekent vrijheid voor haar? En voor de vrouwen waarmee ze werkt?

HILDE: “Met de meest kwetsbare mensen werken is nog steeds wat ik wil doen. Omringd door professionele collega’s met tonnen ervaring, groei ik elke dag in mijn rol. Op de foto zie je twee van mijn vrouwelijke collega’s Fatma (23) en Katja (44). Ik sta helemaal rechts.

WIFTY: Wat betekent vrijheid voor jou?

HILDE: “Vrijheid betekent voor mij dat ik kan gaan en staan waar ik wil, wanneer ik wil. Ik ben vrij om te reizen en mits een visum kan ik heel de wereld bezoeken (keuzevrijheid). Ook in mijn relatie met mijn partner heb ik de vrijheid om mezelf te ontplooien op mijn tempo (beslissingsvrijheid). Ik ben financieel onafhankelijk en dat geeft toch een vorm van vrijheid, onafhankelijkheid (vrijheid van handelen). Vrijheid voor mij is ook: midden in de week een dag vrij nemen om dan niets te plannen en gewoon in het zonnetje in mijn hofke een boek vast te nemen bij een tasje koffie.”

WIFTY: Wat betekent vrijheid voor de vrouwen waarmee je werkt?

HILDE: “Een derde van de populatie in de Belgische asielcentra is vrouwelijk (ref. Vluchtenlingenwerk Vlaanderen) Om te ontsnappen aan vervolging, oorlog of geweld, riskeren vrouwen hun leven, om zichzelf en hun kinderen in veiligheid te brengen. Wanneer vrouwen in een asielprocedure zitten, staat hun leven on hold. Soms wachten ze tot meer dan één jaar op een positieve beslissing. In het opvangcentrum zijn ze gebonden aan regeltjes en wetten, wachtend op dat ene antwoord: mag ik blijven en kan ik hier een leven opbouwen. In het opvangcentrum ontvangen verzoekers de materiële hulp waarop ze wettelijk recht hebben. Die hulp betreft in de eerste plaats de basisbehoeften van de bewoners: bed, bad en brood. Dwz: een slaapplaats, maaltijden, sanitaire voorzieningen en kledij. Bijgestaan door dokters, psychologen, sociale assistenten en sociale begeleiders, allemaal stuk voor stuk sociaal geëngageerde professionals, worden vrouwen dagdagelijks ondersteunt met veél liefde en ervaring.”