nick-cave
Bestaat er iets ergers dan je kind verliezen? Telkens ik een mama of papa tegenkom, is het immense en moedig gedragen verdriet zo voelbaar. Je kan zo weinig doen…. Je vraagt je af waar ze de moed, energie, sterkte vandaan halen om elke dag op te staan. Je vraagt je af hoe ze terug kunnen functioneren, lachen, genieten. 

Je ziet ook moeders die aan dit verlies stilletjes kapot gaan. Elk jaar ‘verdwijnen’ ze iets meer. Ze functioneren nog maar zitten ‘elders’.

Wie kan hen troosten? Hoe kan je troosten, hen helpen, hen ondersteunen? Dagelijks lees je kleine en grote berichten in je krant. Ach, als mama van twee dochters wil je er niet aan denken….

Muziek? Ja, muziek! Muziek troost. Of het is het favoriete liedje van hun kind. Of het is muziek waarin je helemaal mee kan gaan. Zijn er nog tranen over?

Muziek of literatuur kan troosten, zeker van een moeder of vader die het nog maar pas heeft meegemaakt. Die dit verlies en pijn door en door ként.

Vanochtend hoorde ik in de verte de herkenbare stem van Nick Cave. De eigenaardige melodie valt op. Hij DOET je stil worden, hij DOET luisteren. Wacht, de volumeknop hoger draaien. Dan hoor je de tekst. Mijn god. Dan knapt er iets. Zo ergens ter hoogte van de maag. Ter hoogte van het hart. Halfweg je darmen. Haartjes op je armen en in je nek staan recht.

Ik betrap er me op dat ik een zin mee prevel :

With My Voice / I’m Calling You

Djeezus, wat snijdt dit diep in mijn lijf. Mijn keel wordt dichtgeknepen. En ik denk aan die ene mama die enkele jaren geleden haar zoon is verloren in een verkeersongeval. Ik denk aan alle mama’s en papa’s die ik ken en door zo’n verlies zijn getroffen.

IE-DE-REEN die een dierbare heeft verloren, weet perfect wat Cave met deze ene zin bedoelt. 

IJS- ijs-ijskoud word ik.

Ik heb twee dochters. Hier kun je niet aan denken, hier mag je niet aan denken, anders word je gek.

arthur-caveNick Cave is 59. Een leeftijd waar u en ik beginnen te genieten van de vrijheid van uitzwermende kinderen. Maar een jaar geleden liep het Cave’s 15-jarige zoon Arthur (tweelingbroer van Earl) gruwelijk fout. Een experiment met lsd liep fataal af.

Experimenteren met drugs, onveilige seks én op té jonge leeftijd zwanger worden, ach, elke ouder ligt er ’s nachts wakker van! Je beseft snel dat je je kinderen nooit helemaal kan af- en beschermen. Je wil je opgroeiende pubers die wijsheid bijbrengen maar je voelt ook dat je hen niet helemaal bereikt. Je vertrouwt op hun vriendenkring dat ze geen domme dingen doen. Overschatting zit nu eenmaal in de DNA van pubers, alsook het onderschatten van dodelijk spul. Soms loopt het goed af. Andere keren …

‘Skeleton Tree’ is het resultaat van dit diep diep verdriet.

Zoek ‘Jesus Alone’….

 

ann@wifty.be