We willen elkaar graag een hart onder de riem steken door foto’s en verhalen te delen van Wifties en Mifties in quarantaine. ∙ Werk je van thuis uit of ben je nog aan het werk op locatie? ∙ Hoe ziet je dag eruit? ∙ Heb je bepaalde rituelen? ∙ Wat doe je om afleiding te vinden? ∙ Wat zijn jouw tips om deze moeilijke periode draaglijker te maken?

 

► STEPHAAN: 

Werk je van thuis uit of ben je nog aan het werk op locatie?
∙ “Wel, ik ben heel mijn leven beroepsmilitair geweest. Een van de grote voordelen (en eentje waar ik als jeugdig ventje nooit aan heb gedacht) is dat je vroeg op pensioen mag vertrekken  Ik ben 57, wat wil zeggen dat ik nu al iets langer als een jaar niet meer moet gaan werken. Heel plezant, eindelijk doen wat je wil, wanneer je wil. Een klein nadeel is echter dat de meeste van mijn vrienden nog wel aan het werk zijn, wat afspreken soms wat bemoeilijkt. Maar mij hoor je zeker niet klagen. Naast mijn werk als militair ben ik ook een fervent skate – en snowboarder. Ik geef al sinds begin jaren ’90 snowboardles. In 1996 heb ik, samen met wat vrienden, BSFE opgestart. BSFE (Belgische Snowboard Federatie Educatie) is een vzw die opleidingen geeft aan aspirant snowboarleraren. Ook organisseerde ik technische stages, freestyle kampen, lawinelessen, enz.. Tot 2006 was ik voorzitter, dan heb ik besloten om te stoppen als voorzitter (too much work, too little play) en hebben onze docenten de federatie verdergezet.
Toen het skatepark in park Spoor Noord te Antwerpen opende,  ben ik terug meer gaan skateboarden. In 2008, 2009 en 2010 heb ik daar het ‘Back 2 Old’ school event georganiseerd. Ik nodigde bekende skaters uit Nederland, Duitsland, Engeland en zelfs de USA uit om demonstraties te komen geven, er kwamen bands optreden enz.. Aangezien ik de hele organisatie zelf deed en het steeds meer en meer werk werd (again too much work, too little play) heb ik beslist om ermee te stoppen, ook al was het event een groot succes.
Toen ik op pensioen ging, ben ik op de skipiste Aspen, die net was omgebouwd van outdoor plastic naar indoor echte sneeuw, mijn diensten gaan aanbieden als snowboardleraar. Tijdens de wintermaanden zat ik dus bijna dagelijks op de piste les te geven, tot plots, vanwege het Corona virus werd besloten de piste te sluiten. Nu blijf ik dus in mijn kot en heb mezelf in quarantaine geplaatst. Ten eerste mdat ik op Aspen met zeer veel mensen in contact ben geweest, ook mensen die op vakantie waren geweest naar het noorden van Italië. En ten tweede omdat een andere bezigheid van mij Dj’en is en ik was gaan draaien op een feestje (geen lockdown party) en ’s anderendaags is de organisator ziek geworden (bleek geen Corona te zijn, maar ik speel of safe).”
Hoe ziet je dag eruit?
∙ “Ik blijf dus zoveel mogelijk binnen, ik ga enkel buiten om boodschappen te doen voor mezelf en mijn moeder, die in een serviceflat verblijft. Ook help ik mijn nichtje en mijn zus uit de nood, moesten ze iets nodig hebben. Maar 99% van de tijd zit ik binnen en wat doe ik dan? Kuisen. Ik ben zowiezo al een proper manneke (merci mama) maar nu neem ik de tijd om alles echt grondig te kuisen. Dingen die ik niet meer nodig heb, of kledij die ik niet meer draag, vliegt nu tijdelijk naar de garage, om dan weg te geven of weg te gooien. Ik denk dat de meeste onder ons nu wel in de grote kuis vliegen. Af en toe boodschappen doen. Bellen en videochatten met vrienden. Enkelen onder hen zijn nog maar net terug van een trip naar Amerika en het waren spannende momenten, aangezien hun terugkomst niet verzekerd was. Mijn vriendin woont in Texas. Normaal zou ze in april naar hier komen, maar dat is natuurlijk uitgesteld, dus houden we contact via Skype en FaceTime. Hopelijk kan ze in mei of juni naar hier komen, in september ga ik dan voor drie maanden naar Amerika. Naast kuisen, probeer ik thuis alles wat te organiseren, zo heb ik net al mijn DJ gerief van plek veranderd, verandering van spijs doet draaien? Next step, mijn platencollectie eens sorteren. Dingen doen waar je anders geen tijd voor hebt. En dan een beetje tv kijken, wat Netflix’en, wat spelletjes spelen, een dutje doen, mijn sociale contacten onderhouden, een DJ setje in elkaar mixen… Gelukkig kan ik goed tegen het alleen zijn. Maar ik kijk reikhalzend uit naar het einde van de crisis, zodat ik terug ‘buiten kan gaan spelen’.
Daarnaast kan ik me ergeren aan journalisten die onnozele vragen blijven stellen en onnodige toekomstvoorspellingen vragen aan de experts, die ook geen glazen bol hebben en dus ook vanalles uit hun duim moeten zuigen. Wat meer informatie over de zoektocht naar oplossingen, ipv de opsomming van het aantal nieuwe besmettingen en het aantal doden zou welkom zijn. Geef de mensen het nieuws, maak er geen goednieuwsshow van, maar wat de pers nu doet is mij veel te negatief.”
 
Heb je bepaalde rituelen?
∙ “Neen, niet echt, ik slaap tot ik wakker word, ik ga slapen wanneer ik moe ben. Ik eet en drink, the usual. Wel maak ik plannen, zoals ‘morgen ga ik de keuken kuisen’ ;-) … Ik probeer mezelf dus wel bezig te houden.”
 
Wat doe je om afleiding te vinden?
 ∙ “All of the above.”
 
Tips om deze periode wat draaglijker te maken?
“Eerst en vooral besef ik vooral hoe gelukkig ik ben dat ik niet ziek ben. Ik ben ook heel blij dat ik niet meer moet werken en dat ik dus niet bang moet zijn om mijn job te verliezen. Ik heb een zeer kleine familie en tot nu toe is er niemand ziek. Ik ben ook blij dat er water uit de kraan komt, elektriciteit uit de muur, dat we internet hebben om onze contacten te onderhouden. Dus eigenlijk buiten het feit dat ik niet buiten kan gaan, verandert er niet zo heel veel aan mijn leven. Ik prijs me dus zeer gelukkig, maar ik hoop natuurlijk wel dat al die zever rap voorbij gaat en dat iedereen en alles gauw terug normaal mag worden. Ik hoop ook dat wij hier een paar lessen uit leren, zoals beseffen wie de echt belangrijke mensen in deze maatschappij zijn, en dat zijn niet noodzakelijk de hoge pieten met hun ‘grote verantwoordelijkheden’ en bijhorende dikke pree.
Iedere medaille heeft 2 kanten en ‘every cloud has a silver lining’. Zo ga ik altijd door het leven, daar heb ik geen Corona crisis voor nodg.  Ik probeer altijd ergens de goede kant van te ontdekken, ook al is dat niet altijd even makkelijk. In plaats van te denken over wat je niet heb, focus eens op wat je wel hebt, het kan je geluksgevoel danig veranderen.
Probeer je leven zin te geven door dingen te doen, al is het maar kuisen en opruimen. Ik merkte, eens ik op pensioen was en niet meer MOEST gaan werken, dat het toch belangrijk is om dingen te blijven doen, actief te blijven, uitdagingen aan te gaan en niet bij de pakken te gaan neer zitten, want dat is de beste manier om ongelukkig oud te worden.
Niet flauw doen, roeien met de riemen die je hebt, het is maar tijdelijk en alles komt goed! “

 
✖︎ Stuur jouw reactie op onze vraagjes naar wifty@wifty.be – samen met een foto