Katrin (52) is rouwcoach, ze helpt mensen bij het rouwen na een overlijden, na een scheiding, als je jezelf kwijt bent geraakt onderweg.

KATRIN (52) is rouwcoach. Ze helpt mensen bij het rouwen na een overlijden, na een scheiding, als je jezelf kwijt bent geraakt onderweg. We leerden Katrin kennen als mede-organisator van TedXWomen en we vroegen haar waarom ze doet wat ze doet.

KATRIN: “In 2006 had ik nooit gedacht dat ik meer dan een decennium later als psychotherapeut zou werken. Of dat ik workshops zou geven. Ik zou eens hard gelachen hebben want ik was toen met andere dingen bezig. Leiding geven bij de management school in Antwerpen, hard werken en carrière maken. Een telefoontje uit Afrika dat me meldde dat mijn vader plots gestorven was, gaf mij een wake up call. Door stil te staan bij mijn rouwproces heb ik veel geleerd over mezelf als mens en professional. Ik heb ontdekt dat er steeds goud verborgen zit in de pijn. En die zoektocht ga ik elke dag aan met mijn clienten via individuele gesprekken en trainingen.

Zelfzorg of egoïsme? Onlangs zat er iemand met een neergeslagen blik voor me, die met een diepe zucht zei: ‘Er wordt zoveel van mij verwacht. Ik moet morgen bijvoorbeeld op 2 feestjes zijn. En ik ben moe en heel kortaf. Ik moet zoveel van mezelf.’ Even ervoor heeft hij me verteld dat iemand in zijn naaste omgeving is gestorven. Een vriend van de familie waarmee hij een goede band had. Het woord kortaf valt opnieuw. Net als de eerste keer toen hij bij mij op gesprek kwam en hij aan het rouwen was over zijn scheiding. We zijn ondertussen 2 maanden intensief aan het samenwerken. Ik opper voorzichtig of het iets met rouw zou kunnen te maken hebben? ‘Ja, zegt hij, dat speelt zeker. En ik weet niet goed hoe ik er deze keer mee om moet gaan. Ik wil eigenlijk niets doen morgen, niet naar die feestjes gaan. Rusten, maar is dat dan niet egoïstisch?’ vraagt hij me. ‘Helemaal niet,’ zeg ik. ‘Je bent dan juist goed voor jezelf aan het zorgen.’ En dit doet me denken aan: wat is de lijn tussen zelfzorg en egoïsme? Egoïsme heeft te maken met voor je eigen geluk gaan waarbij je geluk en belangen van anderen verwaarloost, zelfzorg heeft te maken met keuzes die ten goede komen aan je eigen ontwikkeling, afgestemd op jezelf en je omgeving. Wat zijn vraag betreft, wat is dan de grens? Namelijk of hij het belang of het geluk van zijn vrienden schaadt om niet te gaan naar die feestjes en te kiezen voor zichzelf? Het vraagt wel moed om te vertellen dat je zelfzorg nodig hebt en dit breng ik hem aan. ‘Hoe zou het zijn als je tegen je vrienden zegt dat je een belangrijke persoon hebt verloren, en dat je daar even tijd voor nodig hebt? Geen enkele echte vriend gaat daar iets van aanmerken toch?’ ‘Ja ,zegt hij, zij zouden dat zeker wel begrijpen als ik het zo zeg. Maar dan moet ik een stuk van mijn stoer imago laten varen.‘ Die kwetsbaarheid naar onszelf en de ander durven tonen is dan een vereiste om aan echte zelfzorg te doen.

Als het leven voor mij teveel wordt en ik mezelf te weinig heb gevoed, dan zijn volgende zaken heilzaam en zacht voor mijn ziel: een yoga sessie, de podcast Keihard van Jozefien Daelemans en Dalila Hermans beluisteren, naar kunst kijken online, muziek beluisteren van Deva Premal, een lekker bad nemen met magnesium zout.

WAT DOE JIJ ALS ZELFZORG?”