Oktober is borstkankermaand. Ik had het niet beter kunnen timen. Het is namelijk exact een jaar geleden dat het mes in mijn borst ging om er een kankertumor uit te snijden. Het was 18 oktober en zacht herfstweer, de zon scheen door het ziekenhuisraam.
De operatie was het voorlopige einde van een rollercoaster waar je niet vrijwillig opstapt. De eerste stop, want na een korte rustpauze volgen de bestralingen en de eindeloze controles. Een jaar later, nu dus, duikt er opnieuw een mini rollercoaster op van opnieuw diezelfde onderzoeken. Weer die futuristische onderzoeksruimtes, weer die radio actieve vloeistof die ze je inspuiten. Blijf uit de buurt van zwangere vrouwen en kinderen en ga niet op een wc-bril zitten die gebruikt wordt door wie niet is ingespoten. Weer worden je borsten geplet en je lever, longen en botten gescand. Enzovoort. Het is voor uw bestwil.
Al bij al mag ik niet klagen, ik heb nog borsten om te laten pletten. Want in dit horror scenario kreeg ik de beste rol. Die van de kanker in het beginstadium. En dat had ik volledig aan mezelf te danken. Aan mijn trouwe jaarlijkse en tweejaarlijkse controles. Het is niet zo dat controles verhinderen dat je kanker krijgt, ze beperken wél de schade. Dus ja, ik heb veel geluk gehad en ik besef het. Ik raad iedereen aan om ook op controle te gaan.
Toch neemt het besef van geluk hebben niet weg dat het een heftig jaar was. Maanden later kampte ik nog met uitzonderlijke vermoeidheid. Van de bestraling zei de oncoloog. Mijn energie stond op het laagste pitje ooit en mijn humeur vaak onder nul. Om van mijn libido nog te zwijgen. En dan de gewrichtspijnen die worden veroorzaakt door de anti-kanker pillen die minstens vijf jaar dagelijks moeten genomen worden.
En dan ineens gaat het beter. Ligt het aan het meer dan een uur bewegen per dag dat ik al een paar maanden vol maak met crosstrainen en avondwandelingen? Aan de wekelijkse pilateslessen? Geen idee, maar plots had ik weer energie, minder gewrichtspijn en vooral weer goesting. Goesting om af te spreken met vrienden, om te werken, zelfs om met een nieuw project te starten. En dat deed ik.
Na bijna mijn hele volwassen leven als stemacteur gewerkt te hebben (voice-over), leek het me geen slecht idee om de fakkel stilaan over te dragen. Om beginners de kneepjes van het vak te leren, zeg maar. Ik dacht in eerste instantie aan de jonge beginners, maar algauw begon ik reactie te krijgen van vijftig- en zestigers in aanloop naar hun pensioen. Het niet meer van heel ver kijkend naar dat zwarte gat en de wat onzekere toekomst van flexi pinten tappen in de horeca. Een mens moet toch iets doen om zijn dagen te vullen.
Maar die stem dan waarvan iedereen altijd zei dat die zo mooi klinkt, zo warm. Dat je daar iets mee zou moeten doen. Luisterboeken inlezen, of podcasts, of online video’s of misschien wel reclamespotjes… Meer en meer mensen blijken ervan te dromen om met hun stem aan de slag te gaan wanneer de stilte hen straks overvalt.
Ook aan die mensen bied ik mijn workshops aan. Aan jou, Wifty-fan misschien wel. Alles begint bij een stemcheck, een kort script dat je inspreekt en waaruit ik kan afleiden of er al dan niet voldoende talent aanwezig is om mee aan de slag te gaan. Als dat het geval is, stap ik dertig dagen een boeiend avontuur in met die kandidaat en leer ik alle kneepjes van het stemmenvak aan. En dat kan allemaal met amper 30 minuutjes per dag oefenen.
In één maand tijd geef ik alle informatie die ik gedurende meer dan 25 jaar bij elkaar gesprokkeld heb. Met vallen en opstaan, soms met mijn gezicht tegen de muur. Dat geef ik allemaal met liefde en plezier door aan wie daarna wat wil bijverdienen met zijn eigen, zo waardevolle instrument, de stem.
Op de website leg ik het allemaal haarfijn uit in een tweetal video’s. Je kan er ook gratis een e-book downloaden met daarin alle mogelijkheden waarvoor je je stem zoal kan inzetten. En dat is tegenwoordig nogal wat. Ga eens kijken, er valt niets mee te verliezen.
Voor als straks de stilte je overvalt of gewoon nu al, voor de fun en om iets bij te verdienen. Gewoon doen!
0 Comments