Deze ochtend stop ik aan het benzinestation om bij te tanken. Ik hoef dat zelf niet te doen want het is nog een old skool benzinestation waar men er een erezaak van maakt om in een knalrode overall je benzinetank te vullen.

Ik sta half slaperig aan de betaalautomaat en plots hoor ik roepen: “Kom maar naar hier juffrouw!”.

Waarop ik enthousiast en luid: “OK!” roep.

En dan zie ik iets verder een prachtig jong meisje op een Vespa dat staat te aarzelen waar ze moet tanken…

Hahaha! Ik ben betrapt…. Door de bink in de rode overall die ook moet lachen en me een vette knipoog geeft, maar vooral betrapt door mezelf.

Ik voel me nog steeds ‘juffrouw’, zoveel is duidelijk.

Nadien in de wagen zit ik nog te gniffelen en denk ik aan dat eeuwige meisje, dat er altijd is. En als ik naar mijn moeder kijk weet ik dat dat meisje er altijd zal zijn.

We mogen uiterlijk nog zoveel veranderen, aangesproken worden als mevrouw, moeder, directeur of koningin… dat meisje, die juffrouw, zal er altijd zijn.

Een juffrouw vermomd als Wifty? What a perfect disguise! ;-)