Miet Crabbé

 

Miet Crabbé weet na meer dan vijftig jaar in dit leven dat ze van kleren houdt. En van eten. Van mooie dingen. Rommelmarkten. Bloemen. Rode wijn. Families. Tafels. Kastelen. Tradities. Kapellekes en boerderijen. Stoeten en processies. 

Is rebels. Toch wel. En soms strijdlustig.

Was in een eerste leven journalist, startte dan het kledingmerk Lena Lena op en is nu in de weer met crowdfunding voor haar nieuw concept: Curriculum.

       Ik heb een theorietje. Toevallig ontdekt toen ik in mijn man een Pol zag.

       Het theorietje zegt dat het kinderboek dat je vroeger veel en graag las je leven later dieper beïnvloedt dan je zou denken. Andersom is natuurlijk ook mogelijk: dat je dat boek net zo graag las, precies omdat het aan een wezenlijke karaktertrek van je beantwoordde.

        Soit. Probeer het eens, het is leuk. Perfect voor in gezelschap ook: kijken of het klopt. Kan zorgen voor hilariteit aan tafel.

        Een alleenstaande vriendin, die op haar eentje een succesvolle zaak uitgebouwd heeft, noemde twee lievelingskinderboeken. In allebei speelde een meisje de hoofdrol en dat meisje stond alleen op de wereld en vocht. Helemaal zij.

        Mijn man is dus een Pol: voor ieder probleem een praktische oplossing, vrij door de dagen varend en weinig voeling met hoogdagen. Gewoon altijd voort. Ik weet niet of u de Pol-boeken kent. Het zijn halve stripverhalen met het beertje Pol in de hoofdrol. Samen met zijn kompanen Pel de pelikaan, Pingo de pinguïn, Schildje de schildpad en een zeehond die Admiraal heet,  varen ze op een soort houten vrachtschip de wereld rond, over zeeën, rivieren en kanalen. Onderweg ontmoeten ze allerlei “volk”, waarmee ze vreemde dingen beleven – geen conflicten, maar eerder eigenaardigheden, in de letterlijke betekenis van het woord. Eigen-aardigheden. En er doen zich voornamelijk praktische problemen voor, die Pol heel creatief oplost met alaam dat hij uit de grote bek van Pel haalt.

        Vredevolle boeken zijn het. Ik las ze wel, maar ze …bevredigden mij niet. (U begrijpt mijn aarzeling hier). De Pol-boeken kenden namelijk geen climax. Of juister: ze hadden een vreemd ritme. Het einde voelde niet aan als eind – Pol voer immer verder – en soms zaten er meerdere spanningsbogen in één verhaal. Voor zover we hier van spanning kunnen spreken.

                   De boeken waarin ik wegdroomde waren ook niet te danig spannend, maar ze hadden wel telkens een overduidelijk thema: Op reis, In de bergen, In het circus, Naar school, Op de boerderij.

        Het levensfeuilleton van Tiny bestreek alle domeinen des levens. Tiny, niet sympathiek want te perfect, was mooi getekend en haar wereld prachtig ingekleurd. Ik keek er graag naar.

        Ze drong mijn leven genadeloos binnen, voor altijd.

        In ‘Tiny speelt op zolder’ trekt ze op een verveeldag met haar vrienden naar de zolder, waar ze koffers openmaken, kleren ontdekken en toneel beginnen spelen, met Tiny als regisseur én prinses in de hoofdrol.

        Dit boek heeft ervoor gezorgd dat ik in een huis woon mét een zolder, volgestouwd met rekken vol kleren en andere te ontdekken schatten. Het ligt aan de oorsprong van mijn drang naar brocante en mijn liefde voor mode, prinsessen en Point de Vue. Het zorgde ervoor dat ik  bijna in Studio Herman Teirlinck belandde en elk jaar met gloed mijn rol in de Heilig Bloedprocessie stapte.

        Ik ben een Tiny. Op de boot van Pol. Een lang sprookje met praktische problemen onderweg.

Miet Crabbé

14 10 14

[highlight]

Meer Miet Crabbé:

http://mietcrabbe.blogspot.be/

http://nl.pinterest.com/mamzelmiet/

http://instagram.com/mamzelmiet

[/highlight]