We kregen een mailtje van Wifty Martine (59) die zich ongelukkig voelt op haar werk en tegen een burn-out aanloopt. Ze voelt zich alsof ze wegglijdt in onzichtbaarheid… Tja, jongere generaties stormen voorbij, nemen over, vinden het warm water terug uit… en vergeten vaak hun oudere collega’s naar waarde te schatten, aandacht te geven, om raad te vragen. Werkgevers focussen zich ook vaak op de nieuwkomers en vergeten hun waardering voor de oude garde te tonen…

Gelezen @ vacature.com:

We hebben nog nooit zo weinig uren gewerkt en toch zijn de burn-outcijfers nog nooit zo hoog geweest. “Niet verwonderlijk”, vindt psychiater Dirk De Wachter. “De appreciatie voor ons werk is vaak ver te zoeken.”

“Respect en waardering voor je werk zijn ontzettend belangrijk. Dat klinkt wollig, maar het is gewoon zo. Jammer genoeg worden werknemers tegenwoordig te vaak gezien als pionnen. Bedrijven zijn zodanig gefocust op efficiëntie en resultaten, dat menselijkheid erbij inschiet. Hoeveel contact is er nog tussen leidinggevenden en hun achterban? Hoeveel verantwoordelijken polsen op maandagochtend bij hun team hoe hun weekend is geweest? Hoevelen vragen aan een werknemer die er bedrukt bij zit of er iets scheelt? Wie doet nog de moeite om een persoonlijk gesprek aan te gaan als er een probleem is, in plaats van de mailen? Dat zijn doodnormale dingen, maar door alle haast, targets, druk en deadlines schiet dat erbij in. Werknemers worden herleid tot hun prestaties, tot een cijfer in een excel-file. Ze worden betekenisloos, inwisselbaar. Ze worden niet meer geapprecieerd voor hun persoonlijkheid en hun eigenheid. Zo krijg je inderdaad een burn-outepidemie.”

Gewoon maar mensen

“Wil dat zeggen dat we onze manier van werken helemaal moeten omgooien? Niet per se. Efficiëntie en resultaten zijn belangrijk. Maar we kunnen wel op een andere manier met elkaar beginnen omgaan. Op een meer menselijke, authentieke manier. Op het werk, maar ook ons privéleven. Want ook daar leggen we onszelf heel wat verplichtingen op: we moeten de laatste films en series gezien hebben, we moeten een halve marathon gelopen hebben, we moeten mindfulness gevolgd hebben, én over al die zaken gepost hebben op sociale media. We sturen foto’s uit die iedereen moet gezien hebben, berichten die voor iedereen bestemd zijn en die daardoor anoniem en inwisselbaar worden. Waar is het persoonlijk contact gebleven? Waar is de authenticiteit? We zijn allemaal gewoon mensen. Laten we proberen om dat steeds in ons achterhoofd te houden. Die mentaliteit zal ons een stuk verder brengen.”