Hoe zou het nog met Wifty-muze Jeannine (83) zijn?

JEANNINE: “Altijd was er in mijn leven tijd om wat goudglitters over alles te strooien, een lachje voor iedereen, wat vriendschap hier, een portie liefde daar, wat helpen waar nodig.

Hoe ik ook probeer om alles met blije hoop te zien, de mist van onrust begint overal te hangen. Ik zie het als een grote wake-upcall , we moeten terug naar gewoon en eerlijk, bewust en met aandacht, gezond en zo meer.

Het is nu heel moeilijk, met masker op en afstand houden. Maar we komen wel onszelf tegen, zoals we waren, zo egoïstisch soms, zoals we zijn, met hoop naar de toekomst. Nu moet alles van thuis uit geregeld worden, met aandacht voor zoveel, want het moet terug goed komen.

Mijn kinderen en kleinkinderen zijn mijn kracht om mijn best te doen, om nog zoveel mooie herinneringen te kunnen maken. Ik kan huilen van ontroering, om het mooie leven dat ik had, dankbaar voor het mooie leven dat ik heb.

Nog nooit ben ik zo vergevingsgezind geweest naar alles en allen toe. Omdat het nu NU is, we weten niet wat morgen brengt.

En weet je, als ik hier aan zee op een bankje zit, zie ik en weet ik dat alles nog mogelijk is. Alle ingrediënten zijn er om het leven goed en mooi te maken. Maar we moeten echt ophouden zoveel verkeerd te gebruiken, zoveel op te gebruiken. We moeten terug leren voelen, want dat kan, echt leren voelen, aanvoelen. Om dan met een gezonde vaart ons leven verder te zetten.

Met blinkende oogjes boven m’n mondmasker, daaronder altijd rode lipjes, probeer ik op hoge hakjes die surrealistische dagen door te komen. De kunst om nu zo te leven, om te overleven…

Blijf lief voor elkaar!” ?

Instagram: @vivajeannine